Bak, yaşamımı sürdürüyorum. Ama nasıl? Ne çocukluk azalıyor ne de gelecek... Gereğinden fazla canlılık fışkırıyor yüreğimden.
Sayfa 70Kitabı okudu
Eşik: iki aşk için, kendilerinden önce nicelerinden sonra, gelecekteki nicelerinden evvel bir parçada onların, usulca aşındırdığı kapılarının o eskimiş eşiği ne anlama gelir ki..
Sayfa 68Kitabı okudu
Ah, sonunda ölü olmak ve sonsuza kadar bilmek tüm yıldızları : çünkü nasıl unutulur onlar, nasıl, nasıl !
Sayfa 54Kitabı okudu
Sevilmek fâni olmaktır, sevmekse bâki olmak.
Her melek korkunçtur. Heyhat, yine de şarkılarla seslenirim size, ruhun âdeta ölümcül kuşları, bilerek sizleri.
Ve meşakkatlidir ölü olmak, ve telafi edileceklerle dolu, öyle ki sonunda yavaş yavaş biraz hissedilir ebediyet. - Ama tüm canlıların hatası, keskin ayrımlar yapmaktır. Melekler (denir ki) çoğu zaman bilmezler canlılar arasında mı ölüler arasında mı gezdiklerini.
Başla hep yeni baştan, asla erişilemeyen övgüye; düşün: kalıcıdır kahraman, ölümü bile var olmasının bahanesiydi sadece: nihai doğumu.
Kim, haykırsam, duyardı ki beni meleklerin hem, içlerinden biri bağrına bassaydı bile beni aniden: varlığının kudretinde yok giderdim. Zira güzellik, ancak katlandığımız korkunçluğun başlangıcından başka bir şey değildir ve hayranızdır ona, çünkü bizi mahvetmeye tenezzül bile etmez. Korkunçtur her bir melek.
Kaybolduğumuzu hissettiğimiz zamanlar olur. Herkes de anlayamaz bunu, bu çağda insanlar kaybolduğunun farkında bile değil. Duino Ağıtları'nı hatırlayın: "Hiçbir yerde, sevgili, dünya hiçbir yerde, sadece içimizde." Kaybolduğumuzu hissettiğimizde döneceğimiz tek yer kendimiziz sevgili okur. Bu zamanda insanı ancak kendi kurtarır. Var