Sabitlenmiş gönderi
baudelaire beni ağlatırken, yani yaşıyorken
hele şükür! yalnızım! gecikmiş, yorgunluktan bitmiş birkaç arabanın uğultusundan başka bir şey duyulmuyor artık. dinlenişe ermesek de sessizliğe ereceğiz bir kaç saat boyunca. hele şükür! insan yüzünün acımasız baskısından kurtuldum, yalnız kendi kendimden çekeceğim artık.
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“hem sonra, her şeyden önce, merakı da hırsı da kalmamış kişi için, taraçaya yatıp ya da dalkırana dirseğini dayayıp da gidenlerin ve gelenlerin, hala isteme gücü, yolculuk etme ya da zengin olma isteği bulunanların tüm o devinimlerini izlemekte bir tür gizemli ve soylu haz vardır.”
Sayfa 92Kitabı okudu
kül rengi, engin bir gök altında, yolsuz, çimensiz, dikensiz, ısırgansız, geniş, tozlu bir ovada birtakım insanlara rastladım, iki büklüm yürüyorlardı. her biri bir un ya da bir kömür çuvalı kadar, romalı bir piyadenin donatımı kadar ağır, kocaman bir düş taşıyordu sırtında. bu adamlardan birini sorguya çektim, böyle nereye gittiklerini sordum. hiçbir şey bilmediğini, kendisinin de, ötekilerin de hiçbir şey bilmediklerini; ama yenilmez bir yürüme gereksinimiyle itildiklerine göre, elbette bir yere gittiklerini söyledi.
Sayfa 9Kitabı okudu