Bilirim sevgilim
Bize dair yaşanacak zamanlar yok artık bu sokaklarda!
Öyleyse neden,
Acımasız düşman gibi durmadan saplayışın hançeri ruhuma !
Unutmak isterken daha bir aralanıyor Kapıları aklımın senle dolu odaların!
Ve bin hatıra daha...
Kaç metre kareye sığar yalnızlığım bilmem.
Yüreğime koca bir mazi sığdırmışken ben…
Bir yanip bir sönen deniz feneri, Aydınlatırken sisli gecede korumak için Kayaları döven hırçın dalgaların azabindan Gelip geçecek olan gemileri!
Ben,
Eskimiş bir iskelenin ucunda
Hiç gelmeyecek olan: beklemekteyim! Her gün yeniden
Her gece aynı sisli ayın altında
Hiç dınmeyen hüznümle
Deniz feneriyle bir başıma.
Öyle bir âlem ki bu;
Gidenin varamadığı
Varanın dönemediği âlem-i misal!
Ve özlemek,
En büyüğüdür acıların...
Dün öldü, bugün ise, sanki can çekişmede.
Yarın henüz doğmadı, doğmayacak belki de.
Bişr-i Hâfî Hz.
Sayfa 83Kitabı okuyor
Artık yaşamak istiyorum.Dünden sıyrılıp,yarına kaygılanmayı bırakıp yalnızca yaşamak. Geçmişin izlerini sırtımda yük yapmadan, yaşanmamış günlerin olasılıklarını hesaplamadan yalnızca bugüne uyanmak istiyorum.Dün bitti,yarın var mı bilmiyorum.Ama bugün uyandım. Size de günaydın🌸
BUGUN DÜNDEN FARKLI OLMALI . . .
Bugün dünden daha farklı olmalı. Adının cumartesi değil, Pazar olması dışında. Vişne reçeli yerine, çilek reçeli yenmesinden başka. Eve başka bir yoldan gitmenin haricinde. Bugün dünden farklı olmalı.
Bugün yeni umutlarım olmalı. Belki ayakları yere basmayan, belki “Amma da uçmuşsun” dedirtecek cinsten. Hayâlperest olmakla suçlanmak
Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum. Bakımevinden bir telgraf aldım : « Anneniz öldü. Cenazesi yarın kaldırılacak. Saygılar ». Bundan pek bir şey anlaşılmıyor. Belki dün ölmüştür.
Yarın ölecek gibiyiz.
Daha doymamışız yaşamasına.
Günlerimiz dün bir, bugün iki.
Sakın bir şey bırakma yarına.
Yarın yok ki.
Dün gitti.
Yarın ne olur bilinmez.
Bugün bir hediye.
Bugünü keyifle yaşa.
Victor M. Parachin
Donuk gözlerle çiçeklere baktı, baktı..
Çiçekler sıcaktı.. Donmuş bir sesle bahçıvana sustu:
- Bu çiçekler kesilecek mi?
Bu çiçekler gidecek mi?
Bahçıvan dizlerine bahçeyi çöktü.. Yüzüne çiçekleri döndü.. Bir ışık yanmayordu, yandı, söndü..
Elleri gözlerine baktı, gözleri ellerine aktı..
Gözleri ellerini gördü.. Elleri kördü.. Sönen ışık yandı..
Yanan ışık söndü.. Dün yağmur yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı, bugün dindi.. Ağlayacaktı.. Kim anlayacaktı.
