"Bir rüzgâr aldı götürdü toprağı
Aldı götürdü gökyüzünü
Ve tüm insanları!
Kim bu rüzgâr?
Bir tek ağaçlar kaldı eğilmeyen,
Su içen, eskiden insanların içtiği yerden.
Çok fazla dünya tanıdım,
Çok fazla insan,
Çok fazla ağaç,
Çok fazla rüzgâr."
"Güç denen şey, onu kullananları kandırırdı. İnsanoğlu gücün herhangi bir engeli, kendi cehaleti de dahil olmak üzere tüm engelleri yıkabileceğine inanma eğilimindeydi."
Sayfa 160 - İthaki Yayınları, Frank Herbert, Dune Mesihi, çeviri: Dost Körpe
"Korkmamalıyım. Korku katilidir aklın. Korku, mutlak yı kım getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim. Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. Ve geçip gittiğinde, onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım. Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım."
"Sağır bir insanın duyamayacağı gerçeğini düşün.Öyleyse biz hepimiz duyamayanlardan olamaz mıyız? Hangi duyulardan yoksunuz ki etrafımızdaki bir başka dünyayı göremiyor ve duyamıyoruz ?..."