Korku Katilidir Aklın!
Dune efsanesinin sonu...
Seriye ilk başlamam Şubat 2018 iken radikal bir karar ile verdiğim araya bir de İthaki tarafından son kitapların geç basılması da eklenince tabi bekleme sürem uzamıştı.
Zaman geçti, kitaplar basıldı ve biz de 
Semih Doğan ile bir etkinlik düzenleyerek bu harika seriyi Mart - Nisan boyunca okumaya karar verdik. Birçok kişi aynı
544 syf.
10/10 puan verdi
NE DENİLEBİLİR Kİ…?
Öncelikle bu bir tane daha -ve bence fazladan- bir Dune incelemesi olmayacak.
Sadece benim gibi okumayı erteleyenlere küçük bir tavsiye derlemesi olarak değerlendirilebilir…
-Evet Dune okumak hiç kolay değil ama çok keyifli.
-Dune, tarihi bir başyapıt…bilimkurgu hoşlandığınız bir alansa, Dune okumadan…hiçbir şey söylemeyin.
-Bunun bir başyapıt olması sizi beklentiye sokmasın çünkü zaman zaman sıkıcı ve zaman zaman anlaşılması zaman alıyor.
-Eğer 
Isaac Asimov tanıyorsanız, onun büyüklüğü ve eserdeki izdüşümleri sizi çok mutlu edebilir.
-Fakat boynuz kulağı geçer, Dune her şartta, Vakıf’ın çok ilerisinde.
-Hikayenin çok fazla öğesinin altında derin bir felsefe yatıyor. Çözebilirseniz (Örn; Mağarada yaşayan Cybill’lara gönderme. Kum ve çöl simgelerinin tarihte ve dinler tarihinde nasıl yansımalarının olduğu gibi gibi…) yazara ve kurguya saygınız daha bi artıyor.
-Son bölüm…Orası ile ilgili söylenecek hiçbir şey bulamıyorum…yutkunuyorum !
Velhasıl, kütüphanemde eşsiz eserler bölümünde bir heykel gibi durması üzere kaldırırken…zaman zaman beni sıksa da, onu hatırlamaktan hep mutluluk duyduğum ve duyacağım bir dosttan ayrılır gibiyim…
