544 syf.
10/10 puan verdi
Öncelikle bu bir tane daha -ve bence fazladan- bir Dune incelemesi olmayacak.
Sadece benim gibi okumayı erteleyenlere küçük bir tavsiye derlemesi olarak değerlendirilebilir…
-Evet Dune okumak hiç kolay değil ama çok keyifli.
-Dune, tarihi bir başyapıt…bilimkurgu hoşlandığınız bir alansa, Dune okumadan…hiçbir şey söylemeyin.
-Bunun bir başyapıt olması sizi beklentiye sokmasın çünkü zaman zaman sıkıcı ve zaman zaman anlaşılması zaman alıyor.
-Eğer 
Isaac Asimov tanıyorsanız, onun büyüklüğü ve eserdeki izdüşümleri sizi çok mutlu edebilir.
-Fakat boynuz kulağı geçer, Dune her şartta, Vakıf’ın çok ilerisinde.
-Hikayenin çok fazla öğesinin altında derin bir felsefe yatıyor. Çözebilirseniz (Örn; Mağarada yaşayan Cybill’lara gönderme. Kum ve çöl simgelerinin tarihte ve dinler tarihinde nasıl yansımalarının olduğu gibi gibi…) yazara ve kurguya saygınız daha bi artıyor.
-Son bölüm…Orası ile ilgili söylenecek hiçbir şey bulamıyorum…yutkunuyorum !
Velhasıl, kütüphanemde eşsiz eserler bölümünde bir heykel gibi durması üzere kaldırırken…zaman zaman beni sıksa da, onu hatırlamaktan hep mutluluk duyduğum ve duyacağım bir dosttan ayrılır gibiyim…
·
2.016 görüntüleme
Dediklerinize katılıyorum. Herbert'ın neredeyse seçtiği her bir sembolün, kullandığı her bir metaforun altında derin felsefeler, manalar yatmakta. Henüz iki kitabını okudum serinin ama hayran kaldım gerçekten. Sindire sindire okumayı tercih etmiştim fakat kendime bir iyilik yapıp bu yaz bitireceğim seriyi. ^^
Ben hırs yaptım :) fakat bu hırs yüzünden fazlaca şeyi ıskaladığım oldu. Yavaş yavaş sindire sindire en doğru strateji.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.