Meselesi ekmeğinde olanların bu halinden,
meselesi insan, gökyüzü, yeryüzü, ölüm, sefalet, hastalık; incir çekirdeğinden başlayıp dünya yuvarlağındaki en manasız meseleye kadar çıkanlar nasıl irkilmez ki?
Sayfa 25 - YaşayacakKitabı okuyor
Dünya üzerindeki en adil şey ölüm. Kimse parayla rüşvetle ondan kaçamadı henüz. Ve herkesi alıyor toprak: iyiyi de, zalimi de, günahkârı da. Bundan daha adaletli bir şey yok dünyada.
Sayfa 66Kitabı okuyor
Ağır ağır yanıyordu da şehir
Yanmayan kadınlar gördüm
Nasıl görünürse dünya gözyaşının altından
Tam öyle, dönüp duruyorlardı bu cehennem oyununda
Ve büyümeyen adamlar gördüm, hiç şaşırmadım
Konuşuyorlardı sırayla, ilgisiz
Ağaçlara asılmışlardı bir yandan da
Bir kapı kirişine asılmışlardı ve ufka
Ölüm müydü konuştukları? Ölümdü anlaşılan
Silince bir aynayı çıkıveren karşılarına
Bir ölümdü ki, işte bir muska asılı dururdu duvarda..
Bir çiçek açıverir gamzende
Ölüm böyle ciddi bir şeydir
Yaşamak, böyle dümdüz
Yalnızlığı koyuyorsun alnıma
Ben daha gelmeden dünyaya
Böyle yazılmış yazım...
Kuşlar sabah ayazında
Yuva ararken
Onu dünya gözüyle bir daha görebileceğine inanıyor musun?
Sayfa 301 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Ölüm, 'Yaşıyorum' iddiasında olan kısacık dünya uykusundaki insanoglunun bilmediği, bu tarafa geçmedikçe de bilemeyeceği upuzun bir yaşama şekliydi meselâ...
Sayfa 35Kitabı okuyor
Büyükhanım'ın tanıyamadığı farklı milletlerden, coğrafyalardan, zamanlardan milyonlarca insan hepsi de acı içinde oradan oraya sürükleniyordu. Bir tek veya milyon, fark etmezdi. Çünkü birinin ölümü her birinin ölümü gibiydi. Çünkü her insan bir evrendi ve her ölüm evrenin sönüşü demekti. Bu yüzden bir tek masumun dahi öldüğü yerde hiçbir haklı gerekçeden söz edilmezdi. Savaş insanı canavarlaştırıyordu ve insanın insana ettiğini kimse kimseye etmiyordu.
Niye ki bunca acı? Dünya imtihan yeriydi belli, bu da bir sınav, amenna. Bu kadar sert sınanmak için ortada çok büyük bir aşkın olması gerekti; Allah'ın kuluna aşkı. Ne kadar çok sevildiğini mi bilmek istiyordu? Ve ki bunca sert bir sınavı da ancak kulun Allah'a duyduğu aşk katlanılır kılabilirdi. Dünya cennet değildi evet; olsaydı, cennetin ne anlamı kalırdı?
Birleşmiş Milletlerden Filistin'e destek olmasını bekleyenleri görüyorum. Birleşmiş Milletler ya da Avrupa Birliği ne zaman Müslümanların lehine kararlar almış ki şimdi Filistin'e yardım etsin? Bosna Hersek'te yaptıkları da bunun bir kanıtı değil mi? Hele Srebrenitsa'da o kadar insanı toplayıp kandırıp erkekleri toplu mezarlara koyup kadınlara da tecavüz etmediler mi? Böyle durursak daha çok böyle olaylar olur. Ayağa kalkmak gerek. Bu ülkelerin de sadece savaşın bitmesini beklememeleri gerekiyor. Vaktinde 1. Dünya Savaşı'nda bizim dedelerimiz sonu ölüm bile olsa ülkelerini savunmadılar mı? Şimdi de aynısının olması gerekiyor. Müslümanım diyenin en başta insanım diyenin de o adını bile anmak istemediğim İsrail'e haddini bildirmeleri gerek.