"Paran varsa eğer
Bana bir fanile bir don al,
Tuttu bacağımın siyatik ağrısı."
Param var diyorum Nazım baba alayım ama sen yoksun. Sana dünyalar alayım desem nafile. Çaresizlik kokan şiirlerini bize bırakıp çekip gitmişsin işte.
"Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında 10 kere döndü dünya" demişsin. Peki sen öldüğünden beri güneşin etrafında 55 kere dönmüş bu dünya bunu bilir misin? Bütün polisler fark etti artık Gülhane parkındaki en güzel ceviz ağacı olduğunu.
En güzel şeydir şimdi hatırlamak seni. Tarih 23 Eylül 1945 olmasa bile. Türk köylüsü hala kitap yerine topraktan öğreniyor her şeyi. Değişen hiçbir şey olmadı senden sonra.
Ve senin gibi öylesine ciddiye alıyorum ki yaşamayı,
yetmişimi görürsem eğer zeytin dikeceğim. Buralarda yetişmez ama olsun.
Haydarpaşa garında değilim.
Ne sene 1941'in baharı ne saat on beş.
Ama yine de merdivenlerin üstünde güneş yorgunluk ve telaş var.
Ama vakit yok Nazım Baba. Paris yansın yıkılsın artık kimin umurunda.
"Bir de kim bilir
sevdiğin kadın seni sevmez olur
ufak iş deme
yemyeşil bir dal kırılmış gibi gelir
içerdeki adama."
Yapay Dünya Kolonisi - Umut ORHAN
Hep merak ediyoruz, "İnsansız dünya nasıldı," diye. Peki şunu hiç düşündünüz mü: Dünyasız insan nasıl olurdu? Kulağa garip geliyor değil mi? Gelmesin! Ona doğru sürükleniyoruz çünkü!
Dünyada yaşam milyonlarca yıl önce başladı ve insan dünyaya geldi... Milyonlarca yıldır varlığına devam eden birçok canlı bir bir yok olmaya başladı.
Tren Diyorum, Kaçmadan...
*
“Cahilliğin dağlarında gezenler için; almasını bilene bilgece öğütler, yaşanmışlıkların getirdiği doğru tespit ve öneriler, samimi itiraflar; bir o kadar da topluma tenkit yağmuru. İlber Ortaylı’nın sakınmadan söylediği her söz, gençler için altın değerinde. Toplumun her kesimine ustaca entelektüel bir dokunuş, hazır olun; bu bir kültür
İnsan... İn-san. İki hece. Sadece beş harf. İyeliksiz, zarfsız.. zamansız.. Ama.. Aması vardı işte. Yalnız gibi görünen, aslında o kadar kalabalık bir varlık ki insan.
Umutları var, mutlulukları, hüzünleri, sevinçleri... Kederleri var, sonra başından aşkın dertleri.. Güldükleri, ağladıkları, sustukları, bağırıp çağırdıkları. Sevdikleri
Bilimkurgu seviyorum diyenler bu kitabı kaçırmamalı..
Öncelikle kitaba ilk başladığınızda dünyalar, isimler ve siyasi yapılar hakkında kafanız karışabilir. Ancak 25-30 sayfa sonra kafanızda bir şema oluşuyor ve kitap kesinlikle o andan sonra akıp gidiyor. Yazarın yarattığı dünyayı bu kadar ustalıkla tanıtması ve betimlemesi gerçekten takdire
240 syf.
7/10 puan verdi
İnsanlar mı dijitalleşti, teknoloji mi insanlaştı?
"İnsan, ekranı insanlaştırması gerekirken, ekran insanı ekranlaştırdı."
Sayfa 155
Edebiyattan pek anlamayan, sadece kitap okumayı seven birisi olarak ütopya veya distopya gibi kavramlardan da pek anlamam ve bunlar bana uzak kavramlar. Ütopya ve distopya denilince bunlar birbirinden ayrı kavramlar gibi duruyor, gerçi hayalî dünya olmaları ortak özellikleri, fakat insan işin içine girince dünyaların ve o dünyalar da yaşananların da pek bir anlamı kalmıyor. O yüzden de bunları bir araya getirip telefoz ve telefse gibi kavramlarla düstoopya yaptım gitti(!)
Günümüz insanlarını anlatan bir kitap. Her birimiz sabah uyandığında ilk olarak uygulamalardaki bildirimlere bakarız sonra beğenilere ve yorumlara... Takipçi kasmak en büyük hedefimiz... Zaman zaman mekanikleşerek insan olduğumuzu unutup sanal âlemde hayallere dalarız. Kimlink'te bu konulara bolca değinilmiş.
Ayrıca kitap biraz uzun geldi bana 150 sayfa civarında olması kitabı çok daha güzel ve okunur kılabilirdi. Bu yazarın iyi bir yazar olmadığını göstermez yanlış bir kurguyu yazmakla alakalı bir durum diye düşünüyorum. Yazım dili çok güzel. Bilgisayarlaşmış insanları anlatabilmek de çok kolay olmasa gerek. Uygulama için alıntı cenneti olan bir kitap bu da kötü birşey değil aksine güzel bir durum.
Keyifli okumalar dilerim.
