Ayrılık ne biliyor musun?
İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek...
Sayfa 110Kitabı okuyor
kendime;
Ne zaman bir şeyler ters gitse Dünya'nın sonu gelmiş gibi davranıyorsun. Lütfen bu kadar kırılgan olma. Bu kadar duygusal olma. Bırak! Ya karınca ezilse ağlamaya başlıyorsun, çiçek açsa dünyalar senin oluyor. Hiç değişmem sanıyordum bambaşka bir insan oldum.
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar...
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge, ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar...
Minicik bir kusur dünyalar kadar fark yaratır.
Sayfa 315Kitabı okuyor
