Mecit hocamızın bu eserinde Risale-i nur külliyatından hazırlanmış ruha şifa niteliği yazıları bizim iç dünyamız ile öz yapımıza yön vermemiz gerektiğini, Allah’a daha fazla yaklaşıp irtıbatı daha sıkı tutmamızı ve muhasebe yapmamızı, ruhumuzun ihtiyacının ne olduğunu anlayıp gidermemizi saglıyor. Risale-i Nur külliyatından alıntıların sayfa sonlarında numarası belirtilmiş. Ruhuna şifa arayan, kendi ile dertleşmek isteyen için harıka bır eser.
Herkese merhaba
Kendini İyi Hisset kitabının yorumu ile sizlerleyim. Kendinizi tanıdığınız düşünüyor musunuz? Nelerin size iyi geldiğini, neler sevmediğinizi, nelerden hoşlanıp hoşlanmadığınızı, neler için zaman ayırdığınızı ve kendinizi gerçek anlamda mutlu hissettip hissetmediğinizi yani kendinizi tanımak açısından ne kadar iyisiniz? Dünya
Yaşlı Adam ve Deniz
İnsanın canla başla dünya üzerindeki yaşam mücadelesinin vesikası. Kitapta olayların geçtiği yer olan okyanus, bütün insanlığın ve bütün canlıların barındığı dünyamız. Yaşlı adam Santiago ise her birimiz. Bir hedef ve belki bir dava doğrultusunda -ki bu çoğunlukla 'yaşamak' davası- mücadelenin heykelleşmiş kahramanı. Okyanus içindeki köpekbalıkları ise öz nefsimize saldırıp bizi hedefimizden yahut davamızdan koparmaya çalışan bütün habisliklerin temsili. Yani dünyamızın içindeki aklımıza gelebilecek zararların her birisidir. Kahramanımız Santiago'nun avlamaya çalıştığı kılıçbalığı ise, onun bütün bir ruhunu bağladığı yegâne şey halinde, öz nefsini çıkarabileceği bir aydınlık durumu ve aynı zamanda da tefekkür vesilesi. Tersinden değerlendirmek de mümkün aslında. Kimi bu hikâyeden bir açgözlülük portresi de çizebilir ama bana düşündürdükleri bunlardan ibaret. Hoş bir kitap.
3 perdelik bir tiyatro oyunu gibi sahne, dekor yani kozmos, galaksimiz, güneş sistemimiz ve dünyamız sırasıyla ortaya konulup oynanıyor. İlk önce evrenin nasıl oluştuğunu fiziğin 4 temel yasasından hareketle ortaya koymaya çalışıyor. Daha sonra dünyamız oluşuyor. Yaşam bir noktada koşulları bulunca ortaya çıkıyor. En sonda da kendimizin tarihini inceliyoruz. Kozmos'umuzun ve insanlığın tarihini keyifli bir şekilde, sohbet tarzında, sade cümlelerle, yormadan, bir roman gibi okuyup gidiyorsunuz. Karmaşıklığın, evrimleşmenin, kozmosun hikayesi.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Türk edebiyatında okuduğum en çarpıcı kitaplardan biri olan bu kitabın yazarının Peyami Safa gibi ruhsal tahlillerde uzman, iç çözümleme, iç monolog ve bilinç akışı gibi teknikleri başarıyla uygulayan bir yazarın elinden çıkmasına şaşmamak lazım.
Özellikle yazar bize hastahane atmosferini başarıyla betimlemeyi bırakın adeta yaşatıyor okurken. Hatta daha da ilerisi bacağımız çocuğun yaşadığı acıyı yaşıyor. Konakta Paşa'nın kızının evleneceği adama sinirleniyor, Nüzhetle bağ kuruyoruz. Her anı yaşatıyor kuşkusuz yazar bizlere. Baş karakterimiz kendi kendine konuşurken aslında birden biz oluveriyoruz ve hastahanede muayene olmak için bekleyen ayağının kesileceğini öğrenince yıkılan bir kişi olarak buluyoruz kendimizi. Dünyamız kararıyor karakterinize birlikte.
Bu yönleriyle aslında bizlere hüzün, aşk, öfke, özlem gibi birçok duyguyu yaşatıyor bize. Bana göre kitapta verilen en temel mesaj hayat ne olursa olsun yaşanmaya değer ve yaşamak için çabalamak insanın en doğal halidir.
Okuduğum en acayip kitap.
Elma yemediysen elmanın tadını bilemezsin. Elma yemeyen birine elmanın tadını tarif edemezsin.
Anarressteki içine dogduklari toplumu algılarım kabul edemedi, anlayamadim yani.
Urras, bildiğimiz normal su anki dünyamız.
Daha iyi bir dünya mulksuzluk ve yoklukla mi var olacak yani?
Icinde bulundugumuz dunyada kim yokluğa tahammul edebiliyor?
Anarres dedikleri yerde bile acliktan tren durduruyorlar, ne yapayim öyle dünyayı?
enteresan bodyci geleneklerine girmiyorum bile, herkes herkesle olabilir bedenin sana ait değil diye anlayis mi olurmus?
Kafayi yemis bunlar diye diye okudum
Shevek'in bizim dunyamiza sasirip kalması güzeldi, avmleri karabasan sokagi diye tanımlamasına çok güldüm, ben de artik onca ıvır zıvır milyar milyon gereksiz üretilmiş şeyleri görünce aynı şeyi hissediyorum.
Okyanuslar denizler doldu plastikten bunlar hâlâ yokmus gibi üretmeye devam.
Bir durup biz ne yapıyoruz ya çevrenin an*sni s*ktk diyen yoook
Bilim insanları da mercedesleriyle ucaklariyla Carbon sala sala konferans konferans gezsin anca.
Yok bu dünyadan bir sey olmaz.
Hic anlayamadik geçmişi
Başımıza gelince çözüm düşünmüyoruz hep
Ve bu değişmeyecek
