Gönderi
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Türk edebiyatında okuduğum en çarpıcı kitaplardan biri olan bu kitabın yazarının Peyami Safa gibi ruhsal tahlillerde uzman, iç çözümleme, iç monolog ve bilinç akışı gibi teknikleri başarıyla uygulayan bir yazarın elinden çıkmasına şaşmamak lazım.
Özellikle yazar bize hastahane atmosferini başarıyla betimlemeyi bırakın adeta yaşatıyor okurken. Hatta daha da ilerisi bacağımız çocuğun yaşadığı acıyı yaşıyor. Konakta Paşa'nın kızının evleneceği adama sinirleniyor, Nüzhetle bağ kuruyoruz. Her anı yaşatıyor kuşkusuz yazar bizlere. Baş karakterimiz kendi kendine konuşurken aslında birden biz oluveriyoruz ve hastahanede muayene olmak için bekleyen ayağının kesileceğini öğrenince yıkılan bir kişi olarak buluyoruz kendimizi. Dünyamız kararıyor karakterinize birlikte.
Bu yönleriyle aslında bizlere hüzün, aşk, öfke, özlem gibi birçok duyguyu yaşatıyor bize. Bana göre kitapta verilen en temel mesaj hayat ne olursa olsun yaşanmaya değer ve yaşamak için çabalamak insanın en doğal halidir.
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.