Kaçamadım
kaçamadım
kar oldum yüce dağlarda yağdım
saçlarına böyle vakitli vakitsiz
dağlarda karlardan çok ben üşüdüm
dururken hangi kucakta öylece siz
her akşam kim bilir kaç defa
kendimden kaçtım senden kaçamadım
Durup dururken dolan gözlerim, Titreyen sesim,
Başımı öne eğişim, Kimseyle konuşmak istemeyişim.
Bu defa çok sağlam tükendim.
Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, bende sana cevab vermiş olsaydım . Yada son buluşmamız da büyük bir fırtına kopmuş olsaydı, aramızda bir çok söz yarım kalsaydı ,bir çok mesele çözüme bağlanmadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak , anlatmak bir birini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı . Sana durb dururken yazmak zorunda kalmasaydım ...
Durup dururken dolan gözlerim, Titreyen sesim,başımı öne eğişim, kimseyle konuşmak istemeyişim. Bu defa çok sağlam tükendim.
Alıntı
Az İnsan mı çok İnsan mı deseler... İşimde, sosyal ilişkilerimde az, öz ve beni entelektüel, yaratıcı maddi manevi geliştirecek erdemli ahlaklı saygılı bireyleri tercih ederim...Yalan yalanı, erdem erdemi getirir...Az olsun İnsan gibi İnsan olsun... Birşeyin çok olması iyi olduğu anlamına gelmez...Eskilerin bir lafı vardır nerede çokluk orada bokluk...En iyisiyle yola çıkmak dururken, neden çok ve en kötü İnsanlar... Dedikodu, sadakatsizlik ,...vb. enerjisi bulunduğu her yeri aşağı çeker, neden ruhumu bu tarz rezil Ruhlarla kirleteyim ki... Tek yürü ama İnsan gibi İnsan olarak kal.
V
Senin gamsız gözlerin kahkahalar atarken Benim gözlerim vîran; ağlamaya değer mi Her cilven bir ıstırap; her nazın kapkaranlık Yorgun kuraklığında ıslanmaya değer mi Gözlerim olmasaydı n'olurdu güzelliğin Ateşlere girmeye ve yanmaya değer mi Bir kevser ırmağında serinlemek dururken Sellerine karışıp bulanmaya değer mi O'nun sonsuz gözleri çağırıyor kalbimi Zehir bakışlarınla boyanmaya değer mi Dikenli bir rüyadır sinemde kirpiklerin Gözlerine bir ömür dayanmaya değer mi
Nurullah Genç
Kaç ormandan geçti
içinde kaybolduğumuz o büyük takip,
içimizde bunca gurbet dururken
yol ettik uzaktaki sılayı
Murathan Mungan
'... her inciyi tanıyabildiğimizi zannetmek ne büyük yoksunluk...
bazan,
masanın altına düşüp tozlanmış çorap teki kadar rahatsız eder kabuğunda donuk dururken...
yorgun, çirkin bir yüz gibi iteriz bazan...
bu sebebden çoğumuz hiç inci bulmadık gördüğümüzde bile...
ne büyük elem...'
youtu.be/7Ms2GV1jUOo?si=...
İçindeki burukluk nasıl birşey deseler ağlamıyorum ama derin derin iç çekiyorum mesela durup dururken.. bugün gökyüzü ben ve ben gökyüzüyüm..
durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
durup dururken kafamda bir güneşli duman,
durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,
ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne . . .
Nazım Hikmet Ran
Hiçbir sözü eskitmeden ağlamak gerek bazen
Hani durup dururken, hani hiçbir sebep yokken..