Homeros’un doğduğu kente komşu; güneşin, Tanrı’nın yarasından düşen bir kan damlası gibi denize battığı; Şeyh Bedrettin’in müritlerinin en son neferine kadar kesilip katledildiği; onlarca yıl insansız kalmış bir yarımadanın ucunda gönüllü sürgününü yaşayan, kırgın bir erkeğin, Kuzey’in kendine bakışının hüzünlü hikayesidir "Düş Kırgınları".
Mehmet Eroğlu, bu romanında -öteki eserlerinde rastladığımız zengin tema çeşitliliğinin aksine- tek bir konuya, aşk ve sevgi ikilemi üzerine yoğunlaşır. Aşk, yüreğin en narin ürperişi iken; sevgi, bazen de vazgeçmektir.
Bir yanda hayatı boyunca hep ‘en son unutan’ olmayı seçmiş, ‘olgunluğun, üzerinde bir kusur gibi durduğu’, içki ile acısını katlanabilir kılmaya çalışan düş kırgını bir adam, Kuzey; öte yanda ‘mutluluktan daha görkemli olan şeyi’ aramaya niyetli, Şafak; ve ‘sevdiğine değil, onu en çok sevene gidecek’ olan, Çiğdem. Ellili yaşlarda bir erkek ve yirmi beşinde iki genç kadın! Aşınmaz bir pişmanlığın penceresinden bakılarak anlatılan bir öykü olan "Düş Kırgınları", biri geçmişte, diğeri şimdiki zamanda yaşanan ve dramatik bir biçimde birbirinin içine giren iki aşkın ustaca kurgulandığı bir romandır
Bu kitap tüm düş kırgınlarına gelsin!
Karaburun denilen ismiyle müsemma, gözlere güzellik saçan ama geçmişin mağluplarından Bedreddin’in çığlıklarıyla ruhu karartan bir coğrafyada, kendine bir kurtarıcı olarak gördüğü ölümü bekleyen, kişisel yenilgiler tarihini içkiyle uyuşturan bir kayıp ruh anlatır bu hikayeyi. Acı başroldedir, kahramanlarsa figüran, gerisi zaten bilinmedik hikaye...
Yaşam bir oyun gibi her gün kendini şekilden şekle sokarken gerçekler bir kenarda fark edilmeyi beklerler. Fark edildiklerindeyse bütün şiddetiyle insana tüm inandıklarını sorgulatarak, bir tokat gibi ta kalbine kadar sızlatan bir acı bırakır. İşte bu kekremsi tattır hayat..
Bazı kitaplarda yaşadığım, başka bir şeyle değiştirmeyeceğim o kekremsi tat ve yoğun bir hüzünle dolu betimlemelerin zevki ah ahhhh…
Hepimiz birer düş kırgını değil miyiz? Çünkü yaşıyoruz!
Clarissa P. Estés'in Kurtlarla Koşan Kadınlar isimli kitabı, masalların (buraya hikâyeleri de dahil edebiliriz) insanları tedavi edebileceğini söylüyordu. Elbette masallar ve hikâyeler insanların sorunlarını çözmede, onlara yaklaşımlarında yeni bakış açıları elde etmelerini sağlayabilir. Tabi buradaki şart, masaldaki metaforları çözebilmek. Yani
