Düştüğünde önce sen tut kendi elinden.
Sayfa 60Kitabı okudu
Şimdi sahibi olduğun her şeyi gözünün önüne getirmeni istiyorum. En yakın örneği verelim; mesela sen. Sahibi olduğun şimdiki duruşun, düşüncelerin, hislerin.
Kendini kolay kazanmadın sen. Şimdiki sana gelene kadar ve onu kazanana kadar ne badireler atlattın, neler yaşadın kim bilir. Buraya kadar geldin ama nasıl geldin?
Belki düşe düşe, belki kaybede kaybede. Sonuçta geldin ve nasıl geldiğini en iyi sen bilirsin. Belki şimdi şimdi de kaybetmiş olabilirsin ama üzülme:
"İnsan kaybederken de çok şey kazanır."
Sayfa 193Kitabı okudu
BİR HATIRLAMA OLARAK SURETE AŞK
Puşkin ’Meğer bir hayale aşık olmuşum,’’der. Nedim vasfettiği dilberin bu şehir içinde bulunmadığından şikayet eder.
Sanat gibi hayatı da dolduran bütün o kahramanların aşık oldukları , suretten hareketle kendi içlerinde yarattıkları bir hayal midir sadece ?Yoksa suretten hareketle aslı hatırlayarak elde ettikleri gerçek mi ? Suret olmadan manaya
Sayfa 59
Düşe Çağrı
"Biz gerçek içinde yaşıyoruz, duvarlarını yıkıp aşamadığımız bir gerçek içinde."
12.sınıf edebiyat kitabı,s.217
Bir ada
(Kendi halinde)
Bir içe çağrı
Kapalılığa, yalnızlığa övgü.Ama biz bir evi görürüz hep.
Oysa ev seyircidir.
Gezinir, yokmuş gibi yaşar.
Açar kapar kapıları
Evde her şey birbiri için vardır.
(Kapalılık bunu gerektirir.)
Oda yalnız kendisi için yaşar.
Her durumda düşe çekilir ev.
Oda hep uyanıktır.
Her şeyi konuşur oda.
Her şeyin de bir anlamı vardır.
(Hiçbir şey anlamdan kurtulamaz.)
İnsan bir adadır.
Oda: Bir dünya.
Düşe Çağrı
Fransız düşünürlerden Jules Soury’yi bir gün yolda görmüşler. “Bütün masalları çürüttüm, yıktım. Masalsız kaldım… Bana masal verin, masal verin bana, masalsız yaşıyamıyorum!” diye bağırıyor. Çıldırdı demişler onun için. Belki de çılgınlıktan o gün kurtulmuştur.
Sayfa 36 - YKYKitabı okudu
Düşe Çağrı
İnsanoğlu, çoğu bencildir, yalnız kendine ilgilenir, kendi kendisiyle uğraşır da başkalarının gerçekliğini kavrıyamaz.
Sayfa 33 - YKY 6. Baskı
“Yedi yaşındaki oğlu Vanichka’yı kaybeden Tolstoy acısıyla başa çıkmaya çalışıyordu. O dönemde Moskova Bisiklet Sevenler Derneği ünlü yazara bir bisiklet hediye etmiş. Eşi Sonya’nın endişeli bakışlarıyla, düşe kalka 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenen Tolstoy, oğlunun acısını böyle hafifletmiş ve artık her yere bisikletiyle gitmeye başlamış. Bu olayın
sonunda ‘Tolstoy’un Bisikleti’ kavramı ortaya çıkmış..
Biz buna hayata bağlılık diyoruz. Ne olursa olsun hayata bağlı insanlar bahanelerin arkasına saklanmaz. Konfor alanının dışına çıkar, harekete geçer, bir şeyleri değiştirmek, geliştirmek, başarmak için çabalar. Yaşamla bağı kopmuş insanların ise dilinden sadece şu cümle dökülür: ‘Geç kaldım’..
Tolstoy’u 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğreten, Kemal Sunal’ı bile 50 yaşında diploma aldıran hayatta, sahi sen bir şeylere geç mi kaldın?
Bir daha düşün…”