Uğruna Yaşanacak
Hiç kendinizi olmak istediğininiz bir anın ortasındayken düşündünüz mü? İnsanlar genelde hayal dünyasında yaşama, olmayacak duaya amin diyorsun gibi tepkiler verir hayallerimizi açıkladığımızda. Ama asla bilemezler ki düşlerimiz bizi ayakta tutar. Ne zaman kötü bir olay başımıza gelse o an gelir aklımıza o anki mutluluğu hayal etmek, o anı düşünmek bile bizi ayakta tutmaya yeter. Bir de düşünün ki hayalini kurduğumuz, her an düşlediğimiz anın gerçekleştiğini. İnsanı hayalleri ve hedefleri ayakta tutar, hayali ve hedefi olmayan bir insan fırtınalı bir denizdeki kaptansız bir gemiden farksızdır. Gemiyi ilerletecek ve kurtaracak olan kaptandır. Hayatımızın kaptanı olarak ona renk katacak, monotonluktan kurtaracak olan da bizden başkası değil. Unutmayalım ki bu dünyada çok kısa bir süre kalıyoruz ve tutkularımızı yaşamak, yeni şeyler öğrenip, öğretmek için çok kısa vaktimiz var. Bu kadar kısa zaman kaldığımız bir yerde bize düşen bu hayatı uğruna yaşayacak birkaç dakikalık kesitle anlamlandırmaktır. Çünkü hayat anlamı varsa yaşamaya değerdir...
''Değil mi ki düşlediğimiz mekân hiçbir yerde bulunamıyor, o zaman 'otium' yani inziva bizim için bir zorunluluktur. Ne hiçbir şey yapmamak, ne de hâşâ hayattan vazgeçmek. Gönüllü bir istirahat sadece, düşünerek eyleyebileceğimiz bir iç sürgün.''
Seneca
''Değil mi ki düşlediğimiz mekân hiçbir yerde bulunamıyor, o zaman 'otium' yani inziva bizim için bir zorunluluktur. Ne hiçbir şey yapmamak, ne de hâşâ hayattan vazgeçmek. Gönüllü bir istirahat sadece, düşünerek eyleyebileceğimiz bir iç sürgün.''
Seneca
"Değil mi ki düşlediğimiz mekân hiçbir yerde bulunamıyor, o zaman inziva bizim için bir zorunluluktur. Ne hiçbir şey yapmamak, ne de hayattan vazgeçmek. Gönüllü bir istirahat sadece, düşünerek eyleyebileceğimiz bir iç sürgün."
Seneca
''Değil mi ki düşlediğimiz mekân hiçbir yerde bulunamıyor, o zaman 'otium' yani inziva bizim için bir zorunluluktur. Ne hiçbir şey yapmamak, ne de hâşâ hayattan vazgeçmek. Gönüllü bir istirahat sadece, düşünerek eyleyebileceğimiz bir iç sürgün.''
Seneca
Olmayacaksın biliyorum bundan gayrı
Ne ayda ne ışıkta ne de saklı bir yerde
Bir ben bileceğim seni
Senin bile bilemeyeceğin yerlerde
Ama sen olacaksın sen de olmayacağım kadar
Kaybolacağım düşlerinde ağır ağır
Tanımayacaksın beni görsen bile
Ama unutmayacaksın ben tarafından sevildiğini
Biliyorum beraber düşlediğimiz mısralar bende
Biliyorum kutup yıldızı gibi…
Yoksun bir güneş gibi ay gibi yoksun…
Bizi yargıladığınız bu yerde çok yakında siz yargılanacaksınız!
Her birey bu kader vaktinde elinden geldiğince kendini savunmalı… Ve insanlığın kırbacına, faşizme ve mutlakiyetçi devleti andıran her türlü sisteme karşı mücadele etmelidir.
18 Şubat 1943 sabahı “Beyaz Gül” imzalı el ilanları Münih Üniversitesi’nin bahçesini kaplar. Bildirinin bir bölümünde yukarıda alıntı yaptığım sözler varken; geri kalanında
Muhayyelat
Düşünüyordum bir gün sakin kasabaya yerleşip
Bir gökyüzü birde ben öyle ölmek istiyordum sessizce
Ne entrikalar yağsın yüzüme nede savaşlara şahit olsun gözüm
Sıradan bir insan gibi vakitten bi'haber olmak isterim.
Hayalim maddiyatta pahalıdır
Konuşmak ucuza alınmış tuhafiyeden
Düşünmek kayda değerdir belki
Fikirleşmek damağımda kalmış