ne desem ne söylesem eksik kalıyor, bir türlü gerçekten tüm düşüncelerimi aktaramıyorum...her yeni bir kitap okuduğumda çok iyi diyordum ama bu kitap farklı oldu benim için.belki de kitapta kendimde yer edinen duyguların oraya yansımış halini gördüğümdendir.kitabın nerdeyse çoğunu çizmiş olabilirim.öyle güzel alıntılar var ki…kitap o yalnızlık , anlaşılmama, anlam bulamama duygularını o kadar güzel geçiriyor ki okuyucuya afallıyorsunuz önce.her cümlesi beni düşünmeye sevk etti.karakterin yaşadıklarını sanki ben yaşamışım gibi hissettim. okurken resmen acı çektim. belki de bunun sebebi "acı çeken başkalarının acı çektiğini hissederler." cümlesinden kaynaklanıyordur.dazai'nin otobiyografi kitabında "dazai ise aylak. aylak ise dazai..." diyor. ben bu kitabı okuduktan sonra o alıntı "dazai ise yozo. yozo ise dazai..." oldu. bana kalırsa hiçbir kitap yazarından bağımsız olarak düşünülemez çünkü yazar kendi hayatını, duygularını katar kitabına ama dazai bu kitapta hayatındaki neredeyse tüm dönüm noktalarını(en azından bizim bildiklerimiz) yazmış. sanki dazai hayatını kitaba katmamış da, hayatını yazmış bu kitapta.okumadıysanız şans vermeyi fazlasıyla hak ediyor derim.
