Veronika sen, ben, biziz.
Farklı olan da hepimiz...
Hepimiz birer inci tanesiyiz; ışıldayan, ışığı hiç solmayan, aydınlatan..
Karanlığı delenlerin sesiyiz, sağlığız, sevgiyiz, hoşgörüyüz.
Veronika seni geç fark ettim, belki de kendime geldim seninle , iyi ki geldin, seni kaybetmiştim, kendimle buldum.
Düşlerimdeki intiharlarımın sebebiydi belki de yokluğun, şimdi varım!
Hayat ışığım oldun.
Ve artık biliyorum ki taştan fışkıran bir pınar olmayı suyu tutan bir kuyu olmaya yeğleyeceğim Maria..