Düşünürken, Nietzsche'nin "inanç, doğruyu bilmeme isteğidir" sözü vazgeçilmez bir motto olarak yanıbaşımda durur ya, insan her zaman düşünmez, düşünmek istemez.
Tam bu akşam böyle seni düşünürken
Çisil çisil bir yağmur başladı, şaka gibi
Ağlasam kimse anlamaz yüzüm gözüm sırılsıklam
Ruhumu söndürsün yağmur, yanıyorum Allahım
Kar yağıyor.
Ve belki bu akşam
ıslak ayakların üşüyordur.
Kar yağıyor,
ve ben şimdi düşünürken seni
şurana bir kurşun saplanabilir
ve artık bir daha
ne kar, ne rüzgar, ne gece...
"'Varlık' kavramı üzerinde düşünürken ister istemez onun karşıtı olan 'yokluk' kavramını da işin içine katarım. İnsanın sonsuza dek var olamayacağını hemen hatırlayıvermeden varlık hakkında düşünmesi olanaksızdır. 'Varlık' ile 'yokluk' arasındaki gerilim 'oluş' kavramıyla çözülür. Çünkü bir şeyin oluş halinde bulunması bir bakıma hem olması hem de olmaması demektir."