Descartes'in "Düşünüyorum, o halde varım." düsturunun yerini "Görünüyorum, o halde varım." düsturu almıştır. Ayna karşısındaki insanın, kendi varlığını dahi göremediği, kendini başkalarının bakışları ile görme telaşına düştüğü imaj dünyasında, bakışların insafına bırakılmış varlıklar, bakışlarla varlık kazanıp, bakışlarla varlık yitimine uğrar hale gelmiştir.