Uzun uzun kendimi inceliyorum. Kendimi beğeniyorum. Başkaları tarafından nasıl beğenildiğimi, arzu edildiğimi görüyorum. Aydın neden beni istemiyor? Bu bir sır... Bu sırrı kimse bulamayacak, çözemeyecek.
Birbirleriyle kucaklaşmak istemiyorsa o iki insan, bir erkek, bir kadın, aynı yatağa girmelerine ne gerek var? Birbirine dokunmak, değmek istemiyorlarsa, yalnız uyumak daha rahat ve akıllıca değil mi?
Evlilik çocuk oyuncağı değil, ama sevgisi bitmiş iki kişinin aynı çatı altında yaşaması hiç değil. Erkeği sevmemek için ise ille de ondan kötü davranışlar görmek, dayak yemiş olmak gerekmiyor. İyi davranışlar görmemek yetiyor sevginin bitişi için.
Evlilik ve erkekler, çocuk oyuncağı değil elbette. Onları çocuk oyuncağı gibi görseydim... Sonuna kadar oynardım... Alır kırar, parçalar, sepetimde taşırdım. Kırmamak, parçalamamak için tüm çabam.