Duygu aydın
@duyguaydn
"aklımız yok deliremiyoruz"
instagram.com/duyguaydn7
yüksek lisans
Konya
24 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Ruhum kendi olgun meyveleriyle yüklü. Kim gelip devşirmek ve tadına doymak ister? Yok mu iyi yürekli ve cömert biri, gelecek ve benim güneşe sunulmuş ilk mahsulümle orucunu açacak, böylece bereketimin ağırlığından beni kurtaracak?
Yok mu?
Karanlık üstünüze çöktüğünde şöyle deyin:
"Bu karanlıklar henüz doğmamış şafaktır; her ne kadar gecenin doğum sancıları içime dolsa da, tepelere doğan şafak bana da doğacaktır."
Çoğu zaman geceyi bir dinlenme vakti olarak düşünür ve anlatırsınız, oysa gerçekte gece bir arayış ve buluş vaktidir.
Okur Takip Önerileri
"Sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz."
Ahiret ki, çilesi bitmiş ve erişebildiğine erişmiş ruhların yurdu.
*Rabb! Ne kadar kaldı mahşere, ahirete?
"Şu dünyayı adamakıllı görmeden, dünyanın ne olduğunu adamakıllı anlamadan buradan gidecek olduktan sonra ne diye buraya geldik sanki?"
"Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: 'Dünyada neler gördünüz?' dese herhalde verecek cevap bulamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki..."
Sen sevgiline ne verebilirsin sanki?
Kalbini mi? Pekâlâ, ikincisine? Gene mi o? Üçüncüye ve dördüncüye de mi o? .. Atma be adaşım, kaç tane kalbin var senin?..
Tanrı' nın gölgesini gören şeytandan korkmaz, gözleri cennet ışığını gören bu dünyanın acılarından kör olamaz!
Hiçbir sevinç, Tanrı' nın lütfuyla anne olmaya hazırlanan çocuksuz kadının sevinci gibi olamaz.
Hüzün kalpleri sevinçten ve neşeden daha çok birleştirip yakınlaştırır. Aşk, gözyaşlarıyla yıkandığında, saftır, güzeldir ve sonsuzdur.
Kederli insan ancak yalnızlıkta huzuru bulur; yaralı bir ceylanın, iyileşene ya da ölene kadar bir mağarada saklanmak için sürüyü terk etmesi gibi, o da insanlardan kaçar.
Lamba için ışık neyse, ulus için de kadın odur. Kandildeki yağ ne kadar az olursa, ışık da o kadar zayıf olmaz mı?
Ne istediğimi bilmiyordum. Hayattan korkuyordum, ölmekte zorlanıyordum, yine de ölümden bir şeyler bekliyordum.
Bir insan iki yarayı birden zor taşırdı.
