Gün geçtikçe herkesten beklentim azalıyor, sabrım da öyle.
Ciddiye alıp önemsediğim insanlardan herhangi birşeyin arkasında
durmasını beklerken daha nerede durması gerektiğini bilmedikleriyle yüzleşiyorum.
İnandığım zamana yazık..
Bana iyi gelmeyen her insanla konuşmayı kestim.
Bana, benim verdiğim değerden daha az değer veren her insanı sildim.
Kimse için çabalamak zorunda değilim.
"Çokluk çöplükttür" diye bir söz duymuştum.
Çok doğru.
Aramız bozulmasın diye uğraştığım herkes bencilleşti.
Zor anında yanına koştuklarım nankörleşti.
Yüzüne gerçekleri vurmayıp, susmayı tercih ettiğim herkes kendini haklı zannetti.
İnsanlar böyledir, mesafe iyidir...