Rubailer
İnsan yaşamı
Ah insanlık... Kendi hayatını idame ettiren elleri öpülesi köy insanları, temiz, saf, iyilik dolu koca yürekler ne güzel hayatlarınız vardı sizin yitip giden canlar dan önce. Köyleri de çocuklarıyla mutluluğun ana yurdunda keyifle yaşayan çalışan çabalayan hayatın acı yanında nasırlı ellerin ürettiği altın başakları toplama sevincine bürünen deli dolu yürekli bir ailenin savaş sonrası dört erkek ferdini kaybettiği acı dolu bir hikâye ne zaman bir yanım acısa sarılırım toprak anaya ... Açılardan iyileşirim ben ah toprak anam yüreği kor ateş gibi çocukları için yanan anam hangi ana çocuğunu doğurduktan sonra, büyüttük ten sonra ölmesini ister ki... Hangi aşık maşuğunun ölümüne dayana bilir ki. Kör olası savaşlar olmasa, katliyamlar, olmasa, insanın özgürce yaşama isteği olmasa, savaş için mi doğdu çocuklar, geç kızlar, yeni olgunlasmaya yüz tutmuş gençler savaş icinmi doğdu ki savaşta oluyorlar ah toprak anam sen nicesin, nimetsin bizim için altın renkli sarı başak kadar kutsalsın başaklar var oldukça insanlar yaşar ve analar var oldukça... Toprak anam ben seni okuyunca çektiğin çileler, akıttığı yaşlar ve yaşama olan dirayeti beni olan acılarıma utandırıyor. Savaşlar yakıp yıkmak , harap etmek ocaklara kor ateşler düşürmek, insanı kendi hak ve hürriyetinden mahrum etmekten başka neye yarar ki. Evet nice hayatlar savaşlarda sönüp gider lakin barıştan yana umut hep vardır... Ah umut, Toprak Ananın bağrında yanan umut sen hiç eksik olma yüreğimizden. Okunmasını şiddetle tavsiye edeceğim, kendini bulmak hayata tutunmak, ve daha nice nice duyguyu bağrında yaşaman için tavsiye ediyorum.... Şükran DEMİRHAN 
Şükran Demirhan
