Sevgi, insanlari birbirlerine yakınlaştıran ´görünmez bağ´denilebilecek bir duygudur.
Sevgi öyle bir duygudur ki, insan sevilene doğru göç eder.
Ve dünya büzüldü, son sibernetik devrimin yarattığı teknolojiyle her gün biraz daha gözler önüne serilen sonsuz olasılıklarla birlikte küçüldü, küçüldü. Kendi küçük dünyasında, en temel ihtiyaçlarından yoksun bırakılan, sevgisizliğe, nefrete itilen küçücük insan, kendisi olmanın verdiği umutsuzlukla, orada, bir yerlerde onu bekleyen sonsuz seçeneklerin var olduğu duygusuyla, olmadığı bir şey olmaya, "îdeal" olmaya karar verdi. Gündelik yaşamın ezici zorunluluklarından kurtulup, sonsuz, güçlere ulaşmak için, Faust gibi, şeytanla anlaşma yaptı. Benliğini sürgüne gönderdi. Ruhunu sattı. Kendine yabancılaştı. Kendini, benliğini, doğallığını, özünü kaybetti. Kendi yarattığı mekanik, robotsu dünyanın mekanik bir parçası oldu.
Oysa, içinde sonsuz güzellikler barındıran bir evren vardı. Bir "gerçek özü" vardı. "Gelişmek, çiçeklenmek isteyen, ister sevinç, özlem, sevgi olsun, ister öfke, korku, mutsuzluk olsun, duyguların kendiliğindenliğini besleyen, kendi duygu ve düşüncelerinden hoşnut kalan ya da karşı çıkan, benimseyen ya da yadsıyan, evet ya da hayır diyen kendiliğindenlik tepkileri üreten ve böylece yaratıcı, kendisiyle ve dünyayla barışık, kendi sorumluluğunu üstlenen bir birey olmasını sağlayabilecek olan gerçek özü" vardı.
...Özellikle gururlu liderler, yanlarında kendilerini alkışlayan insan isterler. Gururluluk, daha çok liderlerin yaşadığı bir hastalıktır. Ancak eleştiriye açık olmayı başaran liderler, demokrat olabilir. Bir lider, "Ben demokratım" dediği halde eleştiriye kapalıysa, o sadece kendisi için demokrattır.
Sayfa 155Kitabı okudu
Vefa duygusu, kadınlarda daha baskındır.
Sayfa 118Kitabı okudu
Merhamet duygusu olan kişi ayrım yapmaz.
Sayfa 95Kitabı okudu
Bağışlanmayan her şey, ruhumuza ve sırtımıza yüktür.