Pişmanım Ama, Colleen Hoover'dan okuduğum kaçıncı kitap bilemiyorum. Yazarın çok daha beğendiğim romanları olmuştu elbet anca Pişmanım Ama kitabı için de kötü bir romandı diyemem. Hayatında hep belki ile yaşamış, kendisini aşık olduğundan emin olmadığı bir adama ve erken yaşta hamile kaldığı kızına adamış bir kadının ve kızının hikayesi diyebiliriz. Kitap bana, insanın hayatında en yakınım dediği insanlardan da darbe yemesinin o kadar da imkansız olmadığını hissettirdi. Ve Morgan (anne karakterimiz) hayatını o kadar çok iki insan ve planladığı bir hayat üzerine kurgulamıştı ki planladığı hayat dışında hiçbir öngörüsü, beklentisi yoktu. Ta ki eşini kaybedinceye kadar. O zamana kadar ne tekrar üniversiteye dönmeyi düşünmüş, ne kendine iş aramış ne de evi dışında kendine bir ilgi alanı yaratmıştı. Kendi hayatımdan yola çıkara düşününce böylesi bir hayat bana asıl imkansız gelen. Ev hanımlarının yaptığı işi asla küçümsememekle beraber her insanın mutlaka kendine ait, kimseye bağlı olmayan ve kimsenin dokunamadığı bir alan yaratması gerektiğini düşünüyorum. Morgan'ı en çok bu açıdan, kendisi için cesur adımları atmayı hiç düşünmemesi yönüyle eleştirdim. Kızı Clara ise annesinin de bir kayıp yaşadığını düşünmeden hareket ettiği için bir miktar sinirlendirdi beni. Yüksek edebi beklentilerle okunmadığında son derece keyifi bir roman olduğunu düşünüyorum
