İletişim kurmayı reddeden iki insanın durumunda olduğu gibi, soğuk savaş halindeki iki devleti de birbiri hakkında herhangi bir şeye inandırabilmek gayet kolaydı. Aynı kolaylık, kutuplaşmış toplumlar için de geçerliydi. Örneğin, herhangi bir nedenden artık görüşmeyen iki komşunun birbirine saldırması için birkaç isimsiz mektup yeterliydi. Buna göre, birbirini tanıdığını sandığı için artık iletişim kurmaya gerek duymayan iki taraf olduğu sürece, her ülkede iç savaş çıkarılabilirdi. Burada önemli olan, aynı toplum içindeki farklı grupların birbiriyle bağını koparmaktı ki bu da çocuk oyuncağıydı. Çünkü insan denilen varlık, sadece ebeveynlerine ve o ebeveynlere benzeyenlere güvenebilen aptal bir çocuktu. Hatta bütün hayatı, anasıyla babasından farklı görünen herkesten korkmak ya da nefret etmekle geçiyordu. Ne de olsa insan bir türlü büyümüyor ve hep çocuk kalıyordu. Çünkü kurduğu toplum tersine işleyen bir kuvöz gibiydi. İnsanın duygusal zekâ gelişimini mutlaka bir noktada durduruyor, hatta geriletiyordu. Öyle olmasa, tekerleğin icadı dahil, tüm insanlık birikimini kullanarak binbir güçlükle gittiği Ay’a, ülkesinin bayrağını diker miydi? Aptal bir çocuk gibi... Tam da bu yüzden insan aslında hiçbir yeri gerçekten keşfedemiyor, sadece savaş alanını genişletiyordu.
Tutunamayanlar’ın esinlenildiği kitap
Merhaba 👋🏻
📚Bugün Yusuf Atılgan - Aylak Adam kitabıyla geldim 👌🏻
Okurken ben ne okuyorum diyeceğiniz ama altını çizdiğiniz cümlelerin fazlalılığını gördükçe seveceğiniz bir kitapla geldim . Duymayan yoktur eminim Aylak Adam ‘ı.
Oğuz Atay ‘ın Tutunamayanlar kitabını bu kitapta ki kısacık bir bölümden etkilenip yazdığını öğrendiğimde okumuştum 2017 de. Çağının ötesinde entellektüel insanın problemlerini bir sürü yazım şekliyle bize anlatıyor Yusuf Atılgan. Anlatımı zengin, anlamı derin bir kitap .
Benim 2 okuyuşum oldu iyi ki diyorum .
Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama dileği gibi büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı.
"Allah'ım! Huşu duymayan kalpten, kabul edilmeyen duâdan, doymayan nefisten ve fayda vermeyen ilimden, bu dört şeyden sana sığınırım."
Resûlullah ﴾ﷺ﴿ ⚘
... hocasına saygı duymayan, üç kelime öğrenince kibre kapılan kimseye Allah ilim, irfan, basiret verir mi! İslam ümmetinin içine düştüğü çukurlardan biride bu. Hocalarını gördüğünde saygısından başını önüne eğen talebeden, şimdi hoca dövmeye kalkışan öğrenciye...
İşte bu yüzden günümüzden Şu’beler, Ahmed bin Hanbeller, Serviler .... yetişmiyor.
Hikayenin sonunda kimseye güvenmeyen, sevmeyen, özlemeyen, heyecan duymayan, üzülmeyen biri oldum.
Karıncanın ayak sesini duymayan hakikatin sesini de duyamaz, hakikatin eşiği zarafettir çünkü.
Sayfa 3Kitabı okuyor
