“Ben, kadının biriysem sevilmeliyim, sen bilmezsin güzel miyim, bu en büyük güzelliğim senin bilmezliğin, duymazlığın.”
Ya sen, güzelim, ya sen,
dilsiz atlayıp geçtiği
en çekici sevinçlerin. Belki senin yerine püsküllerin mutludur–,
belki de gergin, diri
göğüslerin üzerinde yeşil, madensi ipek sonsuzcasına şımarmış duyuyordur kendini, hiçbir eksiği yoktur.
Sen sallanan terazileri üstüne dengenin hep başka türlü konmuş,
pazara sunulmuş meyvesi duymazlığın, omuzlar altında, herkese karşı.
Kimse için kendinden ödün verme.
Bir bireyin hatırı için ilkenin ve şerefin anlamını değiştirerek düpedüz bencilliğin, ihtiyatlık olduğuna ve tehlikeyi duymazlığın mutluluk sağladığına beni de kendini de inandıramazsın.
Bir tek kişi için, ilkenin ve şerefin anlamını değiştiremez, bencilliğin hesap demek olduğuna, tehlikeyi duymazlığın mutluluk sağladığına da ne beni, ne de kendini inandıramazsın.
Sayfa 148Kitabı okudu
“Bir bireyin hatırı için ilkenin ve şerefin anlamını değiştirerek düpedüz bencilliğin, ihtiyatlık olduğuna ve tehlikeyi duymazlığın mutluluk sağladığına beni de kendini de inandıramazsın.”
