Düzensiz Okur
@duzensizokur34
Okumak hayattır.
İstanbul
173 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Aslında insan güzellikleri yakalama telaşı içindeyken hep gergin, diken üstünde oluyor. Ne zaman ki o an geride kalıyor; 'oh be' diyorsunuz. Mesela gün batımını seyrederken değil, gün battıktan sonra ya da hiç bilmediğiniz muhteşem bir şehirde saatlerce dolaştıktan sonra, şehirden uzaklaşırken o güzelliğin tadına varırsınız. Çünkü artık tüm kaslarınız gevşemiştir. Yakalanacak bir şey kalmamıştır...
Sayfa 197Kitabı okudu
Eğer herkesi üzerinden atmış deli fişek bir ata bir de siz binmeyi deniyorsanız, onu kontrol altına alabileceğinize inandığınız içindir.
Sayfa 184Kitabı okudu
Çocukluk ile mükemmellik birbirine tamamen tezat oluşturur. Bir çocuk hiçbir şeyi tam yapmaz, tam anlatmaz, etrafı kirletir, barışçıl olmayabilir, deneyimsizdir, becerileri eksiktir.
Sayfa 183Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hayat talepkârdır. Sizden büyümenizi ister. Çocukluğu bırakmanız karşılığında size bilgi, deneyim, beceri vaat eder. Büyümek güzeldir ama hayatla iyi bir pazarlık yapmazsanız zararlı çıkarsınız. Çünkü bunlar vitrine konulanlardır. Son- radan tezgâhın altından, sorumluluklar, kayıplar, acılar da çıkar.
Sayfa 183Kitabı okudu
Ben de aynı soruyu sordum; 'hem evet, hem de hayır,' dedi. Dünyanın en güzel yerini değil ama gerçeği orada bulduğunu söyledi. Anlamış ki aslında hayalleri gerçekleşiyor ama o bunun farkına varmadığı için arayışına devam edi- yormuş. Dünün tahayyülü, bugünün gerçeğine dönüşünce kıymetini yitiriyormuş. Tahayyülünün, bugünün gerçeğinden
Sayfa 175Kitabı okudu
Başkaları sizin aynanızdır. Aynaya en çok ihtiyaç duyduğunuz anlar ise kendinizi iyi görmek istediğiniz anlardır.
Sayfa 148Kitabı okudu
Oysa gerçek hayatta mutlu son değil mutlu an vardır. Elde etmek istediğimiz şeye kavuştuğumuz an bir mutluluk anıdır ama hayatı o noktada durduramazsınız. O akıp gitmeye devam eder.
Sayfa 122Kitabı okudu
Bazen gerçeği biliriz ama onu bildiğimizi bilmeyiz.
Sayfa 120Kitabı okudu
Damla gölü bilmez ama göl kendisini oluşturan her bir damlayı bilir. Çocuk, yaşadığı deneyimin kendi yapı taşlarından biri olduğunun farkında değildir. Ama taşlar çoğalıp duvarlar yükseldikçe en alttaki taşları farketmeye onları tek tek önemsemeye başlar.
Sayfa 100Kitabı okudu
Yaşandıkları anda sıradan gelen, hatta sızlanarak yapılan şeyler, yıllar sonra neşe ile anılabiliyordu. Sanki eskiden de aynı coşku ile yaşanıyorlarmış gibi... Oysa hiç de öyle değildi. İnsan geçip giden ya da henüz gelmemiş olan zaman dilimlerine, içinde bulunduğundan daha fazla meraklıydı nedense.
Sayfa 100Kitabı okudu
Anıları, değerli ziynet eşyaları gibi koruyabiliyorsak eğer, neden hepsini değil de bazılarını saklıyor, diğerlerini ise siliyorduk? Cevabı basitti: Hayat her şeyi elekten geçiriyor ama bazıları elekte kalıyordu. Kalanlar ya o delikten geçebilecek kadar küçük olmadıkları için ya da çok sağlam durdukları ve iyi tutundukları için kalıyorlardı. Ancak artakalan tüm anılar, çok iyi oldukları için değil, önemli oldukları için yaşamaya devam ediyorlardı.
Sayfa 97Kitabı okudu
Tespit Gibi Tespit
Çocuklar için oyun, oyuncaktan önce geliyordu. Tamlık ve kusursuzluk aramadıklarından, yarım yamalak bir oyuncak parçası bile oyuna başlamak için yeterli oluyordu. Nasıl olsa eksikleri tamamlayacak bir hayal dünyasına sahiptirler ve esas olan, oyunun bizzat kendisiydi.
Sayfa 93Kitabı okudu
Ama çocukluk, biz ne yaparsak yapalım yitip gidiyor mu yoksa biz mi yetişkin olabilmek için kendimizi ondan koparıyorduk? Çocukların okuduklarını okuyamayacak kadar, oynadıklarını oynayamayacak kadar, onlar gibi düşünemeyecek kadar mı büyüyorduk gerçekten? O kadar mı uzaklaşıyorduk kendi çekirdeğimizden?
Sayfa 83Kitabı okudu
Heykelin kırılan parçasının bir daha gelmeyeceğini kabul eder ve geriye kalan sağlam parçanın eksik olmasına tahammül edebilirseniz, onu yontma isteği, sizi kendiliğinden gelip bulacaktır.
Sayfa 78Kitabı okudu
Siz isteseniz de istemeseniz de yaşam size pek çok ikramda bulunuyor, ancak bunların hiçbirisi için bir garanti sunmuyor, sonra da size sormadan bunların bir kısmını elinizden alıyordu. Zihniniz her daim bu gerçeğin farkında olsa da duyumlarınız, kaybedilenlerin bıraktığı izlere kayıtsız kalmıyordu.
Sayfa 66Kitabı okudu