havin tekrar paylaştı.
Düşman olsaydık savaşırdık, küs olsaydık barışırdık ama biz seninle hiç bir şey değiliz. Birbirlerine yabancı insanlar bile yanımızda tanıdık kalır.
kaybetmekle lanetlenmiş bir hiçlik çığlığıyım. yağmalanmış çocukluğumu karşıma alıp geçtiğini söylemem gerek. ama ben yalan söylemeyi bilmiyorum küçüğüm, özür dilerim.
havin tekrar paylaştı.
gittin.
ardından öylece bakakaldım. insanın sınırları var biliyor musun? zamanla tükeniyor her şey. mesela gözyaşım, umudum, hayallerim tükendi. hatıralarım bile tükendi. sensin geçen gecelerde, sıcaklığını hissedip uyumak için tükettim onları. şimdi seni düşündüğümde hafızamda beliren bulanık bir yüz sadece. ne kadar derine inmek istesem de hep sığ kalacak artık duygularım.
Reader Follow Recommendations
tüm baharlarımı geride bırakan kışlar, görünmez bağları kaldırdı. çoğu şeyi rayına oturttum. can bağının kurdurduğu dostluklar ve iki çift muhabbetin içimizi ısıttığı o şöminenin ateşi hiç eskimezmiş. rüyaların tersi çıkarmış, külliyen yalan. tellerin arkasında aradığım ev, yerini üç büyük yapıya bırakmış. her şey bozuldu. kenarda sakince izledim, hissizliği olduğu gibi yaşadım. hayat tüm hızıyla devam ederken yaşamaya da devam edilmesi gerektiğini öğrendim. tüm sorularımın cevabını aldım, bunların hepsi sevgisizlikten.
sana git demem ben. dilimi keserim de sana git diyemem. ama artık sen gitme diye de kapıyı üç defa kilitlemem. önüne geçmem. karşı çıkmam. ayaklarına kapanmam. yalvarmam sana. karşında ağlamam. bu saatten sonra sana kal demem ben. ama şunu bil, kimse sen yaşa diye gidip de bir silahın namlusunu tutup kendine çevirmezdi. ben çevirdim.