Fiilden ricattir ramazan. Evet, olan budur. Daha az etme eyleme, daha az yapma, daha az varlık gösterme zamanıdır. Varlığı azaltmanın ve yokluğu çoğaltmanın saltanatı başlamıştır. Yetişir, çok eyledik. On bir ay boyunca, her meseleyi çözdük, her işin altından kalktık, o işi kopardık; peki, aferin bize. Bir isim yaptık, görevi tamamladık, projeyi bitirdik; anlaşıldı, tebrikler. Ama artık, yemeyip içmeyerek, bir şey yaparak değil yapmayarak, gönüllü bir eylemsizlik sınırında durarak, "ben"i zayıflatmanın vakti geldi. Başarılı olmanın sırası değil. Parlak ve zeki, atak ve cevval olmanın yeri değil. Şimdi süngüyü düşürmenin, "ben"e kendisine dair bir tereddüt aşılamanın, "ben"in hayatında bir sektenin vakti. Yaptığını üstüne almamanın, Büyük Yapıcıyı sezmenin, bütün fiilleri dolduran kudretin sahibini selamlamanın vakti. Miskin Yunus olmanın, o güçlü güçsüzlüğün, o kudretli zayıflığın, zenginliği çağıran o fakruzaruretin, tam vakti.
Sayfa 110 - Ramazan: Bir RicatKitabı okudu
bazen-ol-maz.
Biz bitti demeden bitmez!
Aylardır yoğun yaşam temposunun ardından ilk kez evde bu kadar uzun vakit geçirdim. Misafirimiz de vardı, zihnim ve bedenim günlük işlerle yeterince meşguldü. Bazen böyle olur, dağlar çökse üstünüze dimdik durursunuz da ayağınıza taş değse canınız yanar, yıkılırsınız.
İnişli çıkışlı duygusal süreçler, yoğun tempo,
1947'de ABD’den ‘Marshall Yardımı’ almak için neden Köy Enstitüleri’nin kapatılması ve İmam Hatip okulların açılması şart koşulmuştu?
Talip APAYDIN'IN 1967 yılında yayımlanan ''Karanlığın Kuvveti'' adli kitabında yer alan anısı…
Kurban bayramı tam kışın ortasına rastlıyordu.
O günler bir soğuktu, bir soğuktu...
Kar, fırtına, tipi...
E aferin bize..
Biliyoruz ki söz konusu başkaları olduğunda yüreklendirme, anlama ve bağra basma konusunda hepimiz çok cömertiz. Halbuki aynı durum kendimiz için söz konusuyken en sert tepkileri dile getiriyoruz. Oklar kendimize yöneldiğinde düşene yani kendimize bir tekme daha vuruyoruz.
