Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden…
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı.
Hüseyin Nihal Atsız
Her başlayan biter, her gelen gider, her yeni eskir, her taze bayatlar, her güzel çirkinleşir, her yaşayan ölür. Ezeli ve ebedi olan yalnızca Allah`tır. Yolun bundan sonrasını bensiz gideceksin. Korkma! Allah seni zayi edecek değildir…
“Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu! “
"Her başlayan biter, her gelen gider, her yeni eskir, her taze bayatlar, her güzel çirkinleşir, her yaşayan ölür. Ezeli ve ebedi olan yalnızca Allah'tır. Oğlum, Muhammedim. Yolun bundan sonrasını bensiz gideceksin. Korkma! Allah seni zayi edecek değildir.."
Atsız'ın Geri Gelen Mektup şiirinden ufak bir kısım :)
Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden…
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı.
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse…
Ey sen
Hz. AMİNE / EBVA DA SON SÖZLER...
“Her başlayan biter
Her gelen gider
Her yeni eskir
Her taze bayatlar
Her güzel çirkinleşir
Her yaşayan ölür
Ezeli ve ebedi olan sadece Allah’tır.
Oğlum Muhammed’im!
Yolun bundan sonrasını bensiz gideceksin. Korkma, Allah cc seni asla zayii etmeyecektir”
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönlün, tapmanın, aşkın sesidir bu
Dinmez.. Ebedi özleyişin bestesidir bu..
Uyan Artık Yiğidim
lstırâbdır yiğidim azığımız, hicrandır
Mirasımız mahkûmdur, mahzundur, perişandır
Gene de ye'se düşme yiğidim; imtihandır
Filizlenen her ölüm, mazlumlara nişandır
Ne gönüllerde sevinç, ruhlarda beyaz kaldı
Ufka bir bak, ilerle; inkılâba az kaldı.
Ülkemden hatırıma hep sefiller geliyor
Bin yüzlü Ebrehe'ler, kara filler geliyor
Şimdi
Hz. Amine, son anlarında Efendimiz’e şunları söylemişti:
“Her başlayan biter
Her gelen gider
Her yeni eskir
Her taze bayatlar
Her güzel çirkinleşir
Her yaşayan ölür.
Ezeli ve ebedi olan sadece Allah’tır.”
Şu bir gerçek ki insan ezeli ve ebedi olanı aramaya dünyevi istek be arzularla başlıyor. Yanılgılar yangınlara sürüklüyor. Nefsanî haz ve hız hayatı ebedî olandan uzaklaştırıyor.
Bilinmesi gereken en büyük hakikat aldığım nefesin, taşıdığım nefsin, yaşadığım anın sahibi yüceler yücesi Allah’tır.
O ne derse, ne dilerse, neye karar verirse gerçek hakîkilat odur.
Bana düşen bu hakikati, yüceler yücesini bulmak, gösterdiği çizgide hayat sürmek ve şerefli bir sona ermektir.