Ece Temelkuran

Ancak heyhat, ben ne çaresiz şey. Tek başına dünyanın derdini bu cılız Atlas nasıl yüklenecek! Teneke ne yapsın yine tenede.
Ece Temelkuran

'En ilginç bulduğum şey, insanlardır. Hepimizin sevilmekten bu kadar çok korkması ve sevilmek için bu kadar az şey yapması, sorarım size enteresan değil midir? Ve günün birinde nasılsa bir enayinin bizi yinede sevmesi ve bunun bizim yüzümüzden olduğunu sanmamız...Garip değil mi şimdi bu?

Hakikatte kadınlar, bu alem içinde başka bir alemde yaşarlar. Içine aşklarını ve büyülerini üfledikleri bir alemdir bu. Erkekler genellikle o alemi hırpalar, yıkar. Kadınlar ise yeniden üfleyerek nefesleriyle kurarlar o alemi.

Kırıp döktüğü bütün kalpleri sadece bir kez dokunarak onarma becerisine sahip olmalıydı.

Anlayacaksınız ki hayat sizin nefesinizde. Başka hiçbir yerde, hiçbir şeyde değil. Hayatı siz kuracaksınız. Nefesinizi üfleyeceksiniz... Hayat... nefesinizin yettiği kadar.

Cephedeki her erkeğe bir kadın kalbi göndermekle, her silaha bir şiir düşmesinden o sorumlu. Şiirle şekeri karıp metalle insan etinin karıştığı cepheye yolluyorlar.

Anlattırır.Deneyeceğin ne varsa dedirtir sana.Ağzından karnın dökülür,karnının dibinde ne tuttuysan. Bu yüzden yenilirsin her seferinde zaten. O hikayeler anlatır ama sen hep kendini anlatırsın. Onda laf bitmez ama sen bitersin.