Şaziment Küskü
@edebiyat_tutku
Yazar~Çizer~Okur
Ömrümün musikisi kalbim..
Yeşile Düştüm
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
175 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Çileyi koklayıp gül niyetine
Zindana girersen beni de çağır
Sabrı, kanaatı bal niyetine
Ekmeğe dürersen beni de çağır
Bazen iki dünya sığar içime
Bazen iki güneş doğar içime
Bazen gam yağmuru yağar içime
Sen beni ararsan, beni de çağır
Dostların var ise divanelerden
Gözyaşın aktıysa minarelerden
Binlerce senelik viranelerden
Bir şeyler sorarsan, beni de çağır
Ezelin ezelden öncesi vardı
Yine sonsuzluk sonsuzun ardı
Zaman yumağına bizi kim sardı
Aklını yorarsan, beni de çağır
Dışarda göz yanar, içerde yürek
Taahhüt ehline tahammül gerek
Mazlum yarasına merhem diyerek
Gözyaşı sürersen, beni de çağır
Abdurrahim Karakoç~
Hayat, yaşandıkça yazılır; yazıldıkça yaşanır. Gözlerin kalemindir senin, gördüklerin mürekkebin.
...
Kalemin ucunda yitirilmiş harfsindir bazen, hiçbir lugatte adın geçmez. Bazen yarım bırakılmış bir cümlesindir, tamamlamaya kimsenin kudreti yetmez.
...
Bir deli kazandır içinde kaynayan. Gözlerine yansıyanı görürler de bulunmaz bir seni anlayan.
Fuat Oskay~Kapattım Çatlağını Kalbimin
Seni düşündüğüm zaman
İçimde bir çocuk bahçesinin kapıları açılıyor
Dünyanın bütün çocukları doluyor içeri
Seni düşündüğüm zaman
İlkbahar gibi bir şey oluyor
Anlatılmaz bir sevinç kaplıyor her şeyi..
Elimdeki kalem
Parmaklarımda şakıyan
Bir kuşa dönüşüyor
Masam bir güneş denizinde yüzüyor..
Seni düşündüğüm zaman
Yalnızlık çeken sözcükler
Kol kola giriyor birden..
Seni düşündüğüm zaman
Bir bulut oluyorum
Uçmaktan başka bir şey bilmeyen..
Ataol Behramoğlu~
Okur Takip Önerileri
İLİM İLİM BİLMEKTİR
İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir,
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır
Okumaktan murat ne
Kar Altında Hüzün Denemesi
Dünyanın en uzun hüznü yağıyor,
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne.
Kar yağıyor ve sen gidiyorsun,
Ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun,
Belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimizi
O insan ve tabiat çağını.
Daha dokunmadan kurudu irem
çöllere bir türlü yağamıyorum
yeni bir koşunun başlangıcında
biraz deprem sonrası
biraz şehir hülyası
bir kalp yangınından geriye kalan
siyah gözlerine beni de götür
artık bu yerlere sığamıyorum.
Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa, sormasa beni
Sen gelsen yeter.
Huzur ellerinin güzelliğidir
Gözlerin karşımda bir mutluluk denizi
Her sabah soframızda ekmeğimizi
NÂZIM HİKMET’E
Sen
“Promete’nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam”
Sen benim mavi gözlü arkadaşım
Kabil değil unutmam seni.
26 Eylül 1943
Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
Onlardan kalbime sevda geçmiyor
Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
Çünkü bence şimdi herkes gibisin
Yolunu beklerken daha dün gece
Kaçıyorum bugün senden gizlice
Kalbime baktım da işte iyice
Anladım ki sen de herkes gibisin
Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de şimdi herkes gibisin
Nâzım Hikmet~
Kara bir noktaya vuruldum ,küçük bir böceğin küçük kanatlarında ,
Uçmak hayalim olsa o karanlık noktada kaybolmak için ölürdüm .
Onun gibi uğur getirmek için giderdim ,dönmeyi göze bile almadan ,
Ölü taklidi yapamayacak kadar sevdiklerim var bu dünyada !
Küçük bir böceğin kanatlarında özgürce fakat sonu olan bir yere ,
Sarı bir diyarda kırmızıya bürünen kanatlar altında bu gök ,
Yağmur gibi can veren toprağın üstünde, yeşil renkler altında
Nice insanın kalbinden geçen en masum dilekleri taşıyan kanatlar ,
Şimdi nerede bilinmez ilk tuttuğum dilek ,ilk uçurduğum uğur böceği ,
Kimi uçuyor belki kimi taşıyamıyor ama hepsi uğur dolu gökyüzünde ,
küçük bir böceğin küçük kanatlarında ,
Kara bir noktaya vuruldum.
Turgut Uyar~
Aşk' dedin, bağrıma soktun bıçağı
Akan kanım göl olmadan tükenmez
Sevda kokan bu yaranın çiceği
Petek petek bal olmadan tükenmez.
Hasret nedir? Yarına sor, düne sor
İnanmazsan dönder-aktar gene sor
Sensiz geçen geceleri bana sor
Saatleri yıl olmadan tükenmez.
Görsem derim biçimini, rengini
Kötü talih yüksek yapar engini
İçimdeki bu sevginin yangını
Kemiklerim kül olmadan tükenmez
Abdurrahim Karakoç~
YALNIZLIK
Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık.
Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan
Bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık.
Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,
Baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı.
Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü
Kimsesiz gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı.
Bir ayna parçasından başka beni kim anlar,
Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa işim ne yeryüzünde?
Cahit Sıtkı Tarancı
( 1910 - 1956 )
Gözlerim gözlerinde dinlenirken eriyor,
Eriyor yaklaşırken dudağına dudağım.
Zerrelerim çözülmüş gibi sesler veriyor,
Ben sıcak bir denize inen buzdan bir dağım.
Yanında damla damla bittiğimi duyarım,
Yoklarım yerinde mi yüzüm, alnım, saçlarım?
Bir göğüs geçirerek derim ki:Yine varım,
Fakat bir rüya gibi şimdi kaybolacağım
Bir gün,için içimde neyim varsa alacak,
Varlığım bir su olup kabından boşalacak,
Benden nişan olarak kucağında kalacak
Boş bir yığın:Elbisem, gömleğim, boyunbağım.
Faruk Nafiz Çamlıbel~
DENİZ SARHOŞLARI
Köpükten omuzları birbirine dayanmış,
Yüksek, mağrur başları akşam rengiyle yanmış,
Sahile koşuyorlar bak deniz sarhoşları!...
Bazen yırtık yelkenli bir sandala çarparak,
Bazen ufkun kıpkızıl şarabına taparak
Gitgide coşuyorlar bak deniz sarhoşları!... Rüzgârların ıslığı en yakın yoldaşları...
Yıllarca dövünerek içi yenmiş taşları
Bir anda parçalayıp doyacak bu sarhoşlar!...
Çılgın gönüllerinde aşkın en büyük kini,
Yosunlu kayaların o yeşil gözlerini
Deli âşıklar gibi oyacak bu sarhoşlar!...
Ömer Bedrettin Uşaklı~