Asıl fakir olan insan az para kazanan, cebinde ancak birkaç kuruşu olan insan değildir. Bir adamın kesesi dolu bile olsa eğer başkalarının varlığını, başkalarının saadetini, başkalarının zenginliğini kıskanıyorsa on paralık değeri yoktur.
İhtiyarlığın kudretli olması, gençliğin birçok şeyleri bilmesine dayanır. En muktedir ihtiyarlar, gençliklerini boş geçirmemiş olanlardır. Eğer insanlık eğiliyorsa onların önünde eğiliyor.
Bir insanın içinde yaşadığı cemiyete ve bu arada kendisine biraz faydalı olabilmesi ancak gençliğinin kıymetini bilmesine, o çağlarda zamanını iyi kullanmasına, dağarcığını iyice doldurmasına bağlıdır. "Gençlik bilse, ihtiyarlık yapabilse!" derler.
75 yaşına varan bir alim "Ah kabil olsa da köşe başlarında şapkamı gelene geçene uzatsam da boş geçirdikleri vakitleri içine atmaları için yalvarsam" derken kendisine mahsus zamanın bitmekte olduğunu ne güzel anlatmıştır.
Yaşadığınız her anı, bilhassa gençlikte yaşadığınız her anı iyi kullanmaya mecbursunuz; çünkü gençlik hayatın sonraki devreleri için bir hazırlanma çağından başka bir şey değildir.