İnsanlar yalnızca görmeye karar verdikleri şeyleri görürler.
Sayfa 60 - Domingo YayıneviKitabı okudu
Mümkün olan, şimdiye kadar olmuş her şeydir.
Sayfa 36 - Domingo YayıneviKitabı okudu
Köpeğin böyle modern bu şatafat için fazla asil, yanlış zamana düşmüş bir kurt olduğunu hissediyorum. Onu anlayabiliyorum.
Sayfa 29 - Domingo YayıneviKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Galiba aşk için ödediğimiz bir bedel bu: Diğerinin acısını kendi acımız gibi yaşamak.
Sayfa 24 - Domingo YayıneviKitabı okudu
Hayatımda bir kez aşık oldum. Galiba bu beni bir bakıma romantik biri yapıyor. İnsanın tek bir gerçek aşkı olacağı, sonrasında hiçbir şeyin onunla boy ölçüşemeyeceği fikri. Güzel bir fikir ama asıl gerçek, dehşetin ta kendisi. Sonradan yıllar boyu o yalnızlığı göğüslemek. Hayatınızın amacı yok olmuşken var olmaya devam etmek.
Sayfa 23 - Domingo YayıneviKitabı okudu
İnsan yaşadıkça, zorlaşıyor. Anları yakalamak. Gelip geçen kısacık anları. Geçmiş ya da geleceğin dışında bir şeyde yaşayabilmek. Sahiden burada olmak.
Peki, insan yaşadığı anda olmayı nasıl başarabilir?
Sayfa 19 - Domingo YayineviKitabı okudu
Çünkü insanın kendisini incitmesi, bir başka insan tarafından incitilme olasılığının yarattığı korkudan daha az acı verir.
Sayfa 180 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Oysa bir insan ancak kendi içinde devrikse başkaları tarafından devrilebilir.
Sayfa 85 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Sevgi, diğer insanların seçimlerini kendi seçimlerimiz gibi sevebildiğimizde gerçekleşir.
Sayfa 172 - Metis YayınlarıKitabı okudu
İnsanın kendi icindeki kargaşa toplumsal kargaşadan daha ürkütücüdür.
Sayfa 164 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Biz hepimiz bir zamanlar "birisiydik" veya kendimizi öyle sanıyorduk. Şimdi ise bize tamamen hiçmişiz gibi davranılıyordu.
Sayfa 74 - Okuyan Us YayıneviKitabı okudu
Duygusal değillerdi. Tutsaklar kendilerini tamamen gardiyanların insafına bırakılmış kader kurbanları olarak görüyorlar ve bu da onları koşulların elverdiğinden daha bile fazla insanlıktan soyutluyordu.
Sayfa 65 - Okuyan Us YayıneviKitabı okudu
Tren düdüğünün tıpkı yok edilişe taşıdığı mutsuz yükün yardım çığlığına benzer ürkütücü bir sesi vardı.
Sayfa 22 - Okuyan Us YayıneviKitabı okudu
Benim bu bedenim şu anda bir ceset gibi. Bana ne oldu? İnsan etinden oluşan şu büyük kitlenin, dikenli teller ardında birkaç kerpiç barakaya tıkılmış ve artık cansız olduğu için her geçen gün bir parçası çürüyen şu kitlenin küçük bir parçasından başka bir şey değilim.
Sayfa 43 - Okuyan Us YayıneviKitabı okudu