“içimde dinmeyen bir yangın var… tut elimden, sımsıkı sarıl bana, bir kere de sevinçten ağlama lütfuna erdir beni…”
uzunca bir yakarışın son cümleleri bunlar. babaerenler’e ait. ardındaki yorgunluğu, hasreti, sancıyı hissettiğimde irkildiydim. bu kudretin vardığı mahalde nasıl acı olabilir? başım yere düştü istemsiz, ağır geldi bir an bedenim,