Bir gün Hz Osman (r.a) abdest alıyor.
Abdest alıyor, kurulanıyor, gülmeye başlıyor.
Yanındakiler, hayırdır inşallah diyorlar.
Hz Osman (r.a) onlara soruyor:
Ne için güldüğümü, niye sormuyorsunuz?
Yanındakiler de soruyorlar:
Efendim afedersiniz, niye gülüyorsunuz?
Hz. Osman (r.a) anlatıyor:
Birgün, benim şu abdest aldığım yerde
Resulullah (s.a.v) abdest alıyordu, biz de oradaydık.
Resulullah (s.a.v) abdestini aldı, gülmeye başladı.
Neden güldüğümü niye sormuyorsunuz,
Buyurduğu hatrıma geldi.
Ya Resulullah (s.a.v) niye güldünüz, diye sorduk.
Cevaben buyurdu ki:
“Bir mümin abdestte yüzünü yıkarken, bütün (küçük) günahlarının, suyla beraber aktığını görüyorum.
Elini yıkarken, başını mesh ederken, ayaklarını yıkarken, bütün günahlarının döküldüğünü görüyorum.
Ümmetim kurtuluyor diye sevinip,
ben gülmeyeyim de kim gülsün...?”
Güzelce abdest alan günahlarından sıyrılmış olur. (Buhari)