Efnan Özdemir
@efnanozdemir
Herkes kendi hayatının başrolünde oynuyor.
Sabahattin Ali
spotify.link/9Umy4HWmrDb
İş Analisti
YTU
Istanbul
199 reader point
Joined on August 2019
Sabitlenmiş gönderi
İnsanları çok sevmeyi sevmiyorum. Sevince de ölmelerinden korkuyorum.
Ama sonra yalnızca aptallar mutlu olur. Nasıl izah edeceğiz bunu?
Kahramanları kederli diye, bir roman da kederli olmak zorunda değildir.
Reader Follow Recommendations
Hayatta, esas mesele mutluluktur. Bazıları mutludur, bazıları mutlu olamaz. Tabii çoğunluk ikisi arasında bir yerdedir.
Oğlum, bir kadına, zamanında, iş işten geçmeden iyi davranmayı bilmek lazım.
Erkek kendisiyle uzun bir süre aynı odada kalmaya razı olan kızın pas verdiğini düşünür ve ona hala bir ley yapmamışsa, erkekliğine laf geleceği için kıza asılır.
Aramızdaki sarsıcı yakınlığın bize şimdiye kadar hiç tanımadığımız bir şey hissettirdiğini, birbirimizin gözlerinin içinden de okuyorduk.
Bazı insanların yoksulluk, kafasızlık ve aşağılanma gibi talihsizlikler yüzünden bütün hayatlarını acılar çekerek yaşadıkları düşüncesi, tıpkı cenaze arabası gibi aklımın içinden ağır ağır geçerek kaybolup gitti.
Bir insanın , başka fırsatları olmasına rağmen onları reddedip sürekli aynı kişiyle sevişmek istemesine, bu mutluluk verici duyguya “aşk” denirdi.
… insan eğer hayatının en mutlu anını yaşadığını hayal edebilecek kadar mutluysa, geleceğin de güzel olacağını düşünecek kadar iyimser olur.
Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu anını yaşadığını bilmez.
Her şeyi kendi haline bırakmanın, hayatın bana cömertçe sunduğu zevk ve mutlulukların tadını telaşlanmadan çıkarmanın en iyi şey olduğu sonucuna vardım.
"Bana yalan söylemeni isterdim aslında... Çünkü insan ancak kaybetmekten çok korktuğu bir şey için yalan söyler."
Ona aşık olabilir miydim? Derin bir mutluluk hissediyor ve endişeleniyordum. Bu mutluluğu ciddiye almanın tehlikeleriyle hafife almanın bayağılığı arasında ruhumun sıkışabileceğini, kafamın karışıklığından çıkarıyordum.
