Özgürlük doğru anlamıyla otoritenin
çocuğudur. Çünkü özgür olmak, her istediğini yapmak değildir; kendine egemen olmak, sağduyuyla davranmayı bilmek ve ödevlerini yapmaktır. Oysa öğretmenin otoritesi, tam da bu kendine egemen olma yetisiyle çocuğu donatmak için kullanılmalıdır. Öğretmenin otoritesi, ödev ve sağduyunun otoritesinin bir yönünden başka bir şey değildir. Demek ki çocuk, öğretmenin sözleriyle otoriteye uymaya ve onun üstünlüğünü yaşamaya alıştırılmalıdır; daha sonra onu kendi bilincinde bulması ve ona uyması, ancak bu koşulla olanaklıdır.(E.Durkheim)