Kabir azabı olduğuna inananlar dünyevi azabı olduğunada inansınlar. Tevekkül ve secde Allah’a inansınlar. Ama eh işte insanoğlu tüyünde şeytan var.
Yürü hala ne diye oyunda oynaştasın Fatihin Istanbulu fethettiği yaştasın
Eh kainatın yürüyüp giden ahengine katılıverdik işte.
Sayfa 79 - Söz: Arif Nihat AsyaKitabı okuyor
Eh işte,günler birbirini kovalarken,kışın ardından bahar,yazın ardından güz derken,usul usul,parça parça,bölük bölük aktı;geçti gitti,çekildi yani,çünkü dipte her zaman bir şeyler kalır,ne bileyim…bir ağırlık,şurada,göğsün üstünde! Ama ne yapalım,yazgı böyle,yiyip bitirmemeliyiz kendimizi,ölenle ölemeyiz…
Sayfa 40Kitabı okuyor
Çiçekleri sulasan
youtu.be/ZS8HnpRJ9ls?si=...
Çiçekler sulasan, kurumuş yaprakları kessen
sözgelimi tırnaklarını yemesen
akşamları erken yatsan iyi olur.iyi olur elbet
yani şu süsenler, kır menekşeleri yok mu
ne desem
denizin bir tenhalıkla uyumu
kayboldu
kış çoktan unutuldu da ondan. bir akşam
bir manav bütün hüznüyle konuştu
salatalara vuran
- Sever misin öğretmenlerini?
+ Eh işte… Kötü sayılmazlar.
Sayfa 74Kitabı okuyor
“Eh bilirsiniz işte, insanlar bir kaşık suda boğacakları bir kimseyle bile kimi zaman zorunlu ilişki kurarlar.”
Fakir Baykurt
Köy Enstitüsü mezunu eğitimci Fakir Baykurt,
evlerinin önünde açılan yeni kahvede çay içmek ister.
Anası çayı söyler ama ağzı yanan Fakir Baykurt bardağı yere atar. İşte sonrası...
1929'da Burdur'da doğan asıl adı Tahir olan Fakir Baykurt'un çayla tanışması ve anasıyla öğretmenlik konusundaki diyaloğu çarpıcı...
1948'de
Başı öne eğik yürüyordu. Sanki toprağı incelercesine sürekli yere bakıyordu. Düzgün yürüyor, kibarca geçenleri selamlıyor, her zamanki gibi üstüne başına özen gösteriyordu ama toprağa aitti. Eh, aslında hepimiz er ya da geç ona aitiz. Aslında ölümümüz bizden çok sağ olanların sorunudur. Çünkü bir bilgenin dediği gibi, biz var olduğumuz sürece ölüm yoktur, ölüm olduğunda da biz yokuz. Bizimle ölüm arasında gerçek bir bağlantı yok. Bizimle ilgili bir şey değil - ölüm olsa olsa doğaya ve tüm dünyaya ait ve işte bu nedenle tüm yaratıklar onu bencil bir saflıkla, sakin, ilgisiz ve sorumsuzca düşünebiliyorlar.
Sayfa 234
++ Berkeley / Tin
"Peki nasıl bir tin bu böyle?”
"Berkeley bunu söylerken Tanrı'yı düşünüyordu tabii. Hatta Tanrı'nın var olduğunu herhangi bir insanın varlığından daha belirgin olarak duyumsadığımızı söyleyebileceğimizi savunuyordu."
" Bizim var olduğumuz bile kesin değil mi yani?"
" Eh işte... Berkeley'e göre gördüğümüz ve hissettiğimiz şey Tanrı'nın gücünün bir etkisidir. Çünkü Tanrı her an bilincimizdedir ve sürekli karşı karşıya bulunduğumuz türlü çeşitli fikir ve duyumların bizde yeniden var olmasını sağlar. Dolayısıyla çevremizdeki bütün doğa ve tüm varoluşumuz
Tanrı'da yer alır. Var olan her şeyin tek nedenidir o."
"Kibarca söyleyeyim; şaşırdım."
"Yani bütün soru 'olmak ya da olmamak'tan ibaret değildir. Soru aynı zamanda ne olduğumuzdur Et ve kemikten oluşmuş gerçek insanlar mıyız? Dünyamızdaki şeyler sahici mi? Yoksa her tarafımız salt bilinçle mi çevrili?"
Sayfa 323 - Pan
