Görünen o ki her şey bizi gizleyip örtmek istiyor. Bak, o ağaçlar yaşıyor, hala duruyor yaşadığımız evler. Her şeyin yanından, hafif bir dokunuş gibi, geçip giden yalnız biziz. Ve her şey, belki biraz utanç, biraz da anlatılamaz umut yüzünden hakkımızda suskun kalmakta fikir birliği içinde.