insan bu kadar tam iken gene de hala eksik hissedebilir mi? ya da mutluyken kederli de olabilir mi? gündüzlerim bu kadar parlak, tatminkar ve noksansız iken, başarıdan başarıya mertebeden mertebeye yükselirken, nedendir her gece rüyamda yana yakıla birini arayışım?