Şiir bile yazamıyorum şimdi... Gecenin en zifiri zamanı... Duygular, düşünceler akbaba gibi üşüştü başıma. Bozuk bir moral, kaygı, üzüntü ve alabildiğine yalnızlık...İç geçirir bir vaziyette düştüm, düştüğüm yerde de kaldım. Sözlerimde de çok mantık arama ya da kafiye veya imla. Yalnızca hissettirebilirim belki okuyana. İçim çook dolu. Anadoluda bir nehirim sanki, dökemiyorum denize sularımı. Başımı koyacak bir yer arıyorum şimdi. Başım öksüz ve yetim, nereye gideceğini şaşırmış, hiçbir yastık hayretmiyor.
Zamanı tutmaya çalışıyorum ellerimle... Ve kapatamıyorum avuçlarımı bir başıma. Parmak aralarımdan akıp gidiyor tane tane saniyeler. Ve duyuyorum tik tak tik tak...
Her göz kırpışımda bir kez daha değişiyorum. Ve hala tanımıyoruz ben ve sen değişen birbirimizi.
Atlayarak yaşadım hayatı. Hep kesik kesik... Bu kesikli ömürde geri dönüp dolduramıyormuş meğer insan hayatındaki boşlukları.
Ne zor bir şeymiş meğer zamanla imtihan olmak... İşin komik yanı aradan zaman geçince anlıyormuş insan bunu.
Her tarafım seğiriyor şimdi
değişiyor...
Dedim ya, lütfen yazdıklarımda düzen veya mantık arama. İçim gibi karmakarışık şu an kelimelerim, satırlarım. Düşünmedim, bakmadım...Bir şeyler anlama, hisset yeter sanırım.
...
Biliyorum elhamdülillah
Elbet bu da geçer
Zaten ne baki
O'ndan başka
bu hayatta?
Ya Baki
Entel Baki
Hüvel Baki...🌹