Lacivert Sessizliğim
(...) Denizin en çok bu rengini seviyorum. Akşam güneşi dalgaların üzerini ipeksi bir görünüme bürünmüşken ortaya çıkan, ışığın etkisi ile yağ dökülmüş gibi parlayan lacivert rengini.
Akşam güneşi ile iyice koyulaşan bu maviliğin, aslında içimdeki kırgınlıklarla da aynı renkte olduğunu fark ediyorum.
Kırgınlıklarımı sevmiş, kendi sevdiklerimden ise çoktan vazgeçmiştim.
Bana ait olan ne varsa; dokunduğum eşyaların ruhu da dâhil, seçme şansımın olmadığı annemi, babamı, kardeşlerimi; herkesi ve her şeyi, ardımda kalan zamanın küçük kesitlerinde hapsetmiştim.
Sonra sen geldin. (...)
Susmak, Körlük ve Kırmızı / Sevda Deniz K.