keşfedecek bir şey olmasaydı, dünya tatsız tuzsuz bir yer olurdu. bir şeyi keşfetmeye çalışıp keşfedememek en az keşfetmek kadar, hatta belki de daha ilgi çekici.
bu sabah ilgisini çekeceğini düşünerek ona adımı söyledim. fakat umurunda bile olmadı. çok tuhaf. şayet o bana adını söyleseydi ilgi gösterirdim. hatta bu zamana kadar kulağıma çalınan en hoş ses onun adı olurdu.
ben onunla vakit geçirmeye bu kadar bayılıyorken, iki çift laf etsin diye ağzının içine bakıyorken, nasıl olur da durduk yere bana karşı bu kadar zalimce davranabilirdi?