''insanlar, bağışlandıklarında arsızlaşan, bu yüzden onlara yumuşak ve sevecen davranılamayan çocuklara benzerler. bir dostun ödünç alma isteğini reddetmekle o kişiyi yitirmeyiz ama ödünç istediği şeyi ona vermekle onu çok kolayca yitirebiliriz. bunun gibi bir dosta karşı gururlu ve onu biraz ihmal edici bir biçimde davranarak onu yitirmeyiz ama ona karşı çok fazla dostça ve kibar davranırsak onu yitiririz; çünkü bu davranışımız onu küstah ve katlanılmaz kılacaktır.”
ateizmin bediüzzaman'ı. bu benzetme ikisinin de felsefe üzerinden yola çıkarak farklı inanışlar elde etmesine dayanmaktadır. eğer ki bu adamı okuyorsanız size risale-i nur okumanızı da tavsiye ederim ki karşıt görüşler arasından kendi düşüncenizi şekill