Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.31
Elif pak
Elif pak
@elifpak
Kayseri
64 reader point
Joined on January 2020
Okuma Hedefleri
Kendinizle yüzleşiyorsunuz ve bütün sorumluluk size ait. Sanırım kitabı bir cümleyle anlatsam o cümle bu olurdu.
Okurken bi' an kalbim sıkıştı. Kitabı bırakıp da gidemezdim. Sonra okurken bir şey oldu. Artık kalbim sıkışmıyordu. Düzlüğe çıkmıştım. Aradığımı bulmuştum çünkü.
İnsan olmak uzun bir yol ve bu yol da eksiklerimiz o kadar çok ki. Okurken, yaşadığım ve adını koyamadığım, 'bu nedir acaba' dediğim duyguları tanımlama imkanı buldum. Birçok şeyin cevabı bu kitaptaydı ve bense eyleme geçmeliyim artık.
Bazı yerlerin daha fazla detaylandırılabileceğini ve belki birkaç tavsiye verilebileceğini düşündüm okurken. Çünkü bu kitabı okumak elinize pimi çekilmiş bir bombayı bırakmak gibi. Ölüyorsunuz, tekrar dirilmek üzere.
Bense okurken kaç kez öldüğümü unuttum bilmiyorum.
Uzun zamandır o kadar çok okumak istiyordum ki bir rahatlık hissi yok değil üstümde.
Kendimin en iyi bir hali olmaya çalışırken bu kitabı unutmamayı diliyorum.
İçimde bilmediğim boşlukları doldurdum ben, belki size de iyi gelir.
Yolunuz düşerse bi' bakın derim.
Geceniz güzel olsun.
Bazen bitenin sadece kitap olduğunu düşünüyoruz ve büyük yanılıyoruz. Yine benim de bittiğim bir kitap okudum. Her öyküden sonra elim kitabım arasında, kitap kapalı bir şekilde bekledim. Her öyküden sonra gözümü kapattım, biraz dinlemem gerekiyordu kendimi. Bazen bir cümle okurken kalbime oturdu okuduklarım, uzaklara daldım bir süre. Bilindik hisleri, bilmediğim bir şekilde okumuştum ama bir tanıdıklık hissi vardı. En çok ona kapıldım işte. Ben bittim, eğer merak ediyorsanız sıra siz de. Yolunuz düşerse bi' bakın derim.
Ve sevgili Şermin Yaşar, yüreğinize sağlık. Zira bu kitap, güzel bir yürek olmadan yazılamaz gibi hissettirdi bana.
Kitap bitti ama yine ben de bittim.
Kitabı okurken bir adamın dediği gibi benimde içim çizilmişti. Sanki bir şeyler kırıldı içimde.
Her öyküden sonra biraz solunlanmam gerekti. Sindirmem gerekiyordu okuduklarımı. Olanlar öyle eften püften şeyler değildi çünkü. Ya da şöyle söyleyim, bir yerlerde duysak üzerinde durmayacağımızı düşündüğümüz şeyler okurken öyle olmuyordu işte. Onun derdi kendi derdin, onun sevinci de artık senin sevincin oluyordu. İçimde garip bir huzur, bi' de huzursuzluk var. Sanki ben boşanmıştım eşimden, sanki içimde birilerini ben uğurlamıştım. Bir kitapla bu kadar bütünleşip hissederek okumak okuyan için çok güzel his. Bir yandan da içini burkuyor işte olanlar. Ama sıkıntı yaratan şu ki bu öyküler bir süre benimle birlikte yaşayacaklar. Neyse ki kitap kahramanlarımı içimde yaşatmayı seviyorum yojsa bunca acıyı, sevinci nereye sığdıracaktım.
Bana bunları hissettiren Mahir Ünsal Eriş'e de teşekkürü borç bilirim.
Yüreğinize sağlık.
Bir kez daha iyi ki Mahir Ünsal Eriş ile tanışmışım dedim.
Tanıştırana da selam olsun.
Reader Follow Recommendations
Sonu başından bilinen bir kitap. Aslında her şeyi biliyorsunuz ama insan hep birilerinin hayatını, birilerini merak ediyor öyle değil mi. O merak olmasa ben de bu kitabı okumazdım zaten. Canım Ayfer Tunç öyle de güzel yazmış ki, içine çekiyor sizi zaten. Bazı hikayelerde, hayatlarda başından biliniyor Osmanınki gibi. Hani insanın çevresindeki kişiler 'biz hep söyledik, ben ona demiştim' der ya, işte bazı hayatlar bazen böyle bilinir ama sadece bazı yerleri. Herkes gibi ben de Osman'ın hikayesini merak ediyordum. Ölen bir adamın hikayesini merak ediyordum aslında. Neden öldüğünü, nasıl öldüğünü. Bu duruma nasıl geldiğini merak ediyordum. Yitip giden koca bir ömür, onca hayal, emek, bir sürü güzel anı ve nicesi. Hepsinin nasıl bitip gittiğini gördüm gözlerimle. Bazen bir aşkla içim sevinç buldu, bazen çaresizliklerine ben de üzülerek eşlik ettim. Başından belli olan bir hikayeyi niye bu kadar merak ettiniz derseniz, bazen en basit gördüğümüz hayatta bile ne hikayeler çıkabiliyor. Ben de o yüzden merak ettim aslında Osman'ı. Bu hayattan neler çıkacak kim bilir diye okudum. Osmanın hikayesine eşlik etmek çok güzeldi. Şimdi ise içimde koca bir boşluk var. Bazı kitaplar bitince böyle hissettiriyor işte, ne yapacaksınız.
Ben kaçıyorum o halde, umarım Osmanla tanışırsınız.
Güzel bir gün olsun.
Koca bir ah ile başlıyorum diyeceklerime. Bu ah içine o kadar çok şey sığdırıyor ki bilemezsiniz. Neresinden anlatmaya başlasam onu da bilemiyorum, çünkü ne desem az, ne desem eksik kalacak onu da çok iyi biliyorum. Başta bir roman diye elime aldığım kitap, şimdi hayata devam ederken aklımda üç kişinin yer etmesine sebep oldu. Bir işimi yarım
İçimi ısıtan bir kitap ile geliyorum karşınıza. O kadar tatlıydı ki okuduklarım anlatamam size. Bazen üzüldüm, bazen sevindim, 'acaba neler olacak' diye sormaktan kendimi alamadım okurken. Kestiremedim de sonunu, kestirmek de istemedim çünkü 'Funda yine harika bir son yazmış olmalıydı' diye kitaba bıraktım kendimi. Dört kadının hayatına konuk oldum ama aslında bazen kendi hayatımdan bir şeylerde okumuştum. Bazen değişen sadece isimler oluyordu işte. Bi' de okurken biraz akıl aldım kızlardan iyi oldu bence. Böyle tatlı hikayelere bayılıyorum. Minik tesadüflere, bir an da ortaya çıkan güzelliklere, hiç ummadığın an da ortaya çıkan aşklara da. Bir şeyler yolunda gitmese de gün sonunda yolunu buluyor her şey. Bunu birkez daha görmek beni çok mutlu etti.
Teşekkür ederim Frenchos! Yine harikalar yaratmışsın
Bazen bir kitabın son sayfasını kapattığınızda elinizi kitabın üzerinden çekemezsiniz. Okuduklarınızı aklınız almaz, hiçbir yere koyamazsınız çünkü. Hele ki olanlar gerçekse daha da zordur bir yere koyması. Üstelik söz konusu bir kadına birçok kişinin tecavüzünü anlatıyorsa benim diyecek bir şey kalmıyor zaten. Bu kitaba bir roman değil de bir hayat olarak bakıyorum gerçekleri öğrendikten sonra. Her gün bu kitapta geçen olaylar gibisini okuyoruz, görüyoruz. Ne tecavüzü bitiyor bu toplumun, ne kadın cinayetleri. Ve siz bitmeyişine bir kez daha sövüyorsunuz. Kitapta bütün sahneler apaçık bir şekilde yazılmış bu arada eğer bunları okuyamayacak birileri iseniz haber vereyim ben önceden. İnsanın içini rahatsız ediyor, iyi de yapıyor biliyor musunuz. Benim okuduğumu birisi şu an bir yerlerde yaşıyor olabilir. Melek ve Yalçın'a o kadar üzüldüm ki. Kelimelerler ifade etmeye de çalışmayacağım. Bu ülkedeki Melek gibi bütün kadınların yanında durmamız gerektiğini, susmamamız gerektiğini bir kez daha hatırlıyorsunuz acı bir şekilde. Belki rahatsız olmak için okumak istersiniz, bence herkes rahatsız olmalı artık.
Her Hasan Ali Toptaş okuduktan sonra aynı duygu, 'peki ben şimdi ne okudum?'. Üstelik soruların devamı da geliyordu. 'Bu okuduklarımın ağırlığıyla ne yapacaktım?'. Bittikten sonra sanki kalbime bir şey oturmuş gibi nefes alamadım. Okurken de Güldiyar'a ne olacak diye nefes alamamıştım zaten.
Kısaca bahsetmem gerekirse bir gün annesi Güldüyar'ı babasına yemek götürmesi için gönderiyor. Ve gidiş o gidiş. Güldiyar geliyor ama keşke gelmeseydi dedirtiyor insana. Kitabın arkasında yazdığı gibi ''insanların seyir merakı, bu merakın doğurduğu acımasızlığı'' okuyacaksanız. Bu yaşananlara şahit olmak istemezken, bir yandan her şey yoluna girsin diyerek okudum. Şu an üzerimde Güldiyar'ın ağırlığı var. Ve gerçekten ben bir süre bu okuduklarımı unutamayacağım şaka değil.
Hasan Ali Toptaş yapmış yine yapacağını. Yüreğinize sağlık.
Ah Güldiyar ah..
Kafam o kadar güzel ki şu an. Dayak yemişim gibi biraz. Biraz da sarhoş gibiyim. Hem güzel hem de üzücü şeylerin arasında kaldım. Okurken bir 72 yaşındaydım bir 21. Okuduklarımı biraz sindirmem gerekecek sanırım. Çünkü bir hayat bu kadar gerçek ve kadar güzel anlatılmazdı. İyi ki tanışmışım!
Açık ara farkla en sevdiğim kitabı oldu Ali Lidar'ın. Sadece üç tanesini okumuştum ama olsun artık tanıyordum onu yeteri kadar. Okurken o kadar çok kendime rastladım ki, bir an Ali Lidar kimden bahsediyor acaba oldum. Büyük kederler küçük öyküler ya kitabın adı, aslında kederi de öyküsü de büyük. Küçük olan sadece kapladığı sayfa sayısı oysa. Her Ali Lidar okuyuşumdan sonra kafam hafif dumanlı oluyor, sanki birkaç tane kırmızı bir tuborg içmişim gibi. Her seferinde dahada aşık oluyordum yazdıklarına. Abartıyorum belki ama diğer türlüsü eksik kalır hissettiklerim.
O ne güzel yürek, bu ne güzel kitap!
Yüreğine sağlık.
Kitabı okurken kaç insan oldum bilyorum ama hepsinden biraz biraz kaldı üstümde. İçsel konuşmaların çokça olduğu ve her öykünün beni alıp çok uzaklara götürdüğü bir kitaptı. Her öykü o kadar ayrı, o kadar güzeldi ki anlatılmaz okunur. Ayfer Tunç'a her seferinde daha çok aşık oluyorum. Ne diyebilirim ki.
Yolunuz kesişir umarım bir gün.
Kitap mı bitti yoksa ben mi bittim bilmiyorum. Bittikten birkaç dakika sonrasını kafamı yastığa gömüp okuduklarımı düşünmemle geçti. 'Bu olanlar gerçek miydi' diye düşünmekten kendimi alamadım. Evet hepsi gerçekti. Ve öyle bir güzellikte bitmişti ki umarım bütün Derin'lere Doruk olur, umut olur. Ne söylesem az kalacak o kadar eminim ki bundan. Saatlerce, günlerce konuşsak belki o zaman anlattıklarını, hissettirdiklerini az da olsa size aktarabilirim. Öyle 'derin' bir kitaptı çünkü. Arda Erel'in fikirlerini savunan biri olarak bu fikirlerin hepsinin bir kitapta ama apaçık anlatılması harika bir şeydi. Bunu anlamanız için okumanız lazım tabii. Kadın ve çocuk tecavüzleri, kadına verilen değer, ataerkil toplumlar, erkek olmanın zorlukları, kadın olmanın zorlukları ve daha birçok günümüz problemine değinilmiş bir romandı. Yavaş yavaş okudum çünkü bitmesini istemedim. Okurken kendime not aldım, altını çizdim bazı yerlerin, bazı yerleri de aklıma yazdım ki hiç çıkmasın aklımdan. Ben bir şey okudum ama kitap desem az kalacak. Bu kadar güzel bir kitabı yazdığın için çok teşekkür ederim. Umarım herkese umut olur. Yolunu açar Derin'lerin.
Bütün samimiyetimle söylüyorum, yüreğine sağlık! ️
