Merhabaaa,
Bu hesaptaki 3. incelememi yapıyorum sanırım,bakayım bir saniye, evet 3. incelememmiş. Yakınlarıma inceleme diyince "Vayy işinde usta mısın ,başımıza eleştirmen mi olacaksın?" gibi tavırlar almıştım. İnceleme demiyorum bu yüzden, kitap hakkında düşündüklerim diyorum. Kitap hakkında düşünme vol3, hoşgeldiniz!
Melody, fiziksel engeli olan ve zihnindekileri dile getiremeyen ana karakterimiz. Annesiyle babası ona bakmaya gocunmadığı halde bazı durumlar olur ki canları sıkılır,yorulurlar. Bir de Melody'nin bir kız kardeşi vardır. Annesinin Melody'nin istediklerini anlayamadığı durumlar olur, kardeşi zaten kitapta 1-2 yaşında diye geçiyordu. Ortalık karışık anlayacağınız. Böyle durumlar olunca Melody varlığının yok olmasını veya engelinin olmamasını diler. Yazar bizi Melody'nin zihnine sokmasa sessiz sakin, sadece oturduğunu düşünürdüm. Fark ettim ki ben bu kitabı okuyana kadar kardeşimin de sessiz sakin oturduğunu zannediyordum. Bu kitabı nasıl duygularla okuduğumu ancak engelli bir yakını ya da empati duygusu aşırı gelişmiş kişiler anlayabilir. Bu kitabı okuduktan sonra kardeşimin yüzüne dakikalarca baktım, gözlerinin ta içine içine. Ona bol bol sarıldım onu son kez görüyormuşçasına. Melody'nin hikayesi de beni, kendi çapımda çağ atlattırdı.
Hikayenin gerisi de bol bol olaylarla geçiyor. Melody sandalyesinde otururken ailesine ilk defa "Sizi seviyorum!" cümlesini yazdığını, Bayan V'nin Melody'e yardımlarını, çoğu kişinin Melody'e karşı olan ön yargılarının olmasını ama sonrasında dumura uğramalarını sizin de okumanızı isterdim :)