Analizde aslında bana nesnenin varlığında yalnız olabilme kapasitesi gibi görünen, ötekinin varlığında acı çekme kapasitesi sınanmaktadır. Yani ruhsal acıda şimdi ve burada, bir yüksek düzey uyarım yaşamak kapasitesini bir zamanlar taşıdığı gasp ve taciz tehditlerinden arınmış olan ötekinin varlığına karşın hoş görülebilir bir narsisistik geri çekilmeyle yaşayabilmek. Yalnızlığı ve ötekinin varlığında yokluğu yaşayabilmek kapasitesi, aynı yolla yanılsamada (illusion) yok olan ötekinin varlığını yaratmaktır ve burada düşüncenin ve onu canlandıran tasarımların yeniden nesneleştirilmesi (ré-objectalisation) hedeflenmektedir.
Nefreti belirleyen olumsuz anlam onu yalnızca öldürücü ya da yıkıcı eğilimlerle bir tutmamalıdır: nefret önce ötekinin varlığını işin içine sokar, sonra ötekinin varlığını zorunlu kılar, bazen ölümcül bir düşlemle birlikte bulunsa da onun varoluşundan beslenir.