"Öyle alçalgönüllüsünüz ki Mr. Bingley," dedi Elizabeth, "insan size kusur bulmayı aklından bile geçiremez."
"Hiçbir şey alçakgönüllü bir görünümden daha yanıltıcı değildir," dedi Darcy. "Sık sık sadece düşünce dikkatsizliği, bazen de dolaylı bir övünmedir."
"Peki benim bu son mütevazılık örneğim sence hangisi?"
"Dolaylı övünme, çünkü yazındaki kusurlardan gerçekte gurur duyuyorsun, bunların düşünce hızından ve uygulama dikkatsizliğinden geldiğini düşünüyorsun ki bu da sence takdire şayan değilse bile hayli enteresan bir şey. Bir şeyi hızlı yapma gücü o işi yapan kişi tarafından her zaman pek beğenilir ve işin kusurlarına dikkat edilmez. Bu sabah Mrs. Bennet'a Netherfield'i bırakmaya karar verirsem beş dakika içinde giderim dediğinde bunu bir tür övünç vesilesi olarak söyledin, methiye gibi... oysa birçok önemli işi yarım bıracak ve kendine de başkasına da faydası olmayacak bir aceleciliğin alkışlanacak nesi var?"
Baba gibi baba..
- " Annen bu teklifi kabul etmen konusunda ısrar ediyor. Öyle değil mi, Bayan Bennet?"
+ "Öyle. Yoksa onun bir daha yüzüne bakmam."
- "Şanssız bir durum bu senin için, Elizabeth. Bugünden itibaren, annen ya da babandan biriyle yabancı hâle geleceksin. Bay Collins ile evlenmezsen annenle, evlenirsen de benimle bir daha görüşmeyeceksin."
Mrs. Bennet:
–...ona şiirler yazdı, güzel şiirlerdi doğrusu.
“Böylece sevgisini tüketti.” dedi Elizabeth sabırsızca. “Aynı şekilde yenik düşen birçok kişi olmuştur. Şiirin aşkı yok etme yeteneğini ilk kim keşfetti merak ediyorum doğrusu!”
“Şiiri hep aşkın gıdası olarak düşünürdüm.” dedi Darcy.
“Sağlıklı, güçlü, iyi bir aşk için doğru olabilir. Zaten güçlü olan bir şeye her şey iyi gelir. Ama eğer zayıf, cılız bir eğilimse tatlı bir sone açlıktan öldürür onu.”
Darcy gülümsemekle yetindi...
